هوش مصنوعی: این چه نوع آفرینی است، ای بزرگوار؟ که من هیچ‌کس را نمی‌بینم که از تو شرم یا ترسی داشته باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به سوء رفتار و ناپایداری برخی افراد اشاره دارد. سخن از این است که افرادی که در ظاهر به چیزی سوگند می‌خورند، در واقع فقط به دنبال منافع خود هستند و در نهایت، نتیجه کارهایشان به جای خیر و نیکی، به عذاب و مشکلات می‌انجامد. در اینجا، به نوعی کنایه به بی‌وفایی و خالی بودن وعده‌هاست که به جای آرامش، درد و رنج به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: بهشت با وسعت آسمان‌ها نیست؛ بلکه این نعمت‌ها برای بندگان نیکوکار و رحیم است.

هوش مصنوعی: بهشت از این چیزها خالی است، و اگر محدودیتی وجود نداشته باشد، هیچ چیزی از چشم میم دور نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: در شب‌هایی که همه به بی‌راهه می‌روند، هیچ‌کس در پی روشنایی صبح ایمان نیست و فتنه‌ها حاکم است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زیبایی و نعمت‌های بهشتی استقبال نمی‌کند، زیرا در خود غفلت و بی‌توجهی دارد، در حالی که نعمت‌ها و لذتی فراوان در انتظار اوست.

هوش مصنوعی: این ابیات به این معناست که اگر چه دیگران ممکن است در موقعیتی دشوار و با مشقت مواجه شوند، اما تو ای خدا، همواره بخشنده و صبور هستی. ما به درستی نمی‌توانیم از دیگران انتظار داشته باشیم که در سختی‌ها به ما کمک کنند، ولی در مقابل، تو همواره در کنار ما و یاریمان هستی.

هوش مصنوعی: ای رحم کننده، قدرتی که از توست مرا در برابر نیرنگ‌های شیطان محافظت کن.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که تو از ابتدا بوده‌ای یا تازه آفریده‌ای؛ تمام آنچه وجود دارد، نتیجه‌ی خلق توست، چه کهنه باشد و چه نو.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که وقتی از وجود و خلقت صحبت می‌شود، هیچ تفاوتی بین زاییده و زاینده نیست. هر دو وابسته به تو هستند و تحت فرمان تو قرار دارند؛ حتی اگر یکی از آنها قادر به تولید مثل نباشد.

هوش مصنوعی: در جوار خانهٔ پیامبر، آرامشی برای من است که به معنای دو جهان نیکو می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی، می‌توانی به این بنده‌ات در این فضای راحت و پر از نعمت، جایگاهی بدهی.

هوش مصنوعی: من به خاطر دین تو در غربت هستم و این طرف برای من بسیار بزرگ و پر اهمیت است، ای بزرگوار.

هوش مصنوعی: من به تنهایی و بدون همراهی دوستان و نزدیکانم زندگی می‌کنم، و به همین دلیل احساس غریب بودن می‌کنم.

هوش مصنوعی: در دوران تنهایی و غربت، نان و دوغی می‌خورم که این وضعیت همچون عذاب در جهنم است، در میان مردمی که به من آسیب می‌زنند و زخم می‌زنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که مشکلاتش پایدار نیست، مشکلاتش از نوعی است که می‌تواند به راحتی پشت سر گذاشته شود.

هوش مصنوعی: اگر اسبی نداشته باشم، خر هم برای من مرکبی است. و اگر لباس گران‌قیمتی پیدا نکنم، یک گلیم هم می‌تواند برای پوشاندن من کافی باشد.

هوش مصنوعی: این دنیای فریبنده و خطرناک است، ای کبل، بر پا و سر تو آثاری از دام و اسارت وجود دارد. تو در این دنیا باید با تدبیر و احتیاط حرکت کنی و از خود مراقبت نمایی.

هوش مصنوعی: من به خاطر دین و ایمانم به رنگ زرد زر شدم، در حالی که تو به خاطر دنیا و مال، مانند نقره‌ای هستی که تنها برای پول باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: دروغ‌های تو باعث ناراحتی من شده و ظلم‌هایت باعث شده که من در عذاب باشم.

هوش مصنوعی: چرا به دنبال چیزی هستی که به تو داده نمی‌شود؟ حکیم هرگز چیزی را که وجود ندارد نمی‌جوید.

هوش مصنوعی: در تلاش نباش که در مقام ناپایدار و بی‌ثبات باقی بمانی؛ زیرا در این صورت در عذابی دائمی گرفتار خواهی شد.

هوش مصنوعی: در مسیری که عمر ما به سرعت می‌گذرد، ای برادر، اگر می‌خواهی درست باشی یا اگر مشکل داری، باید به این موضوع توجه کنی.

هوش مصنوعی: تو به راحتی و با اعتماد به نفس حرکت می‌کنی، گویی که در حال شکار چیزی هستی که در واقع، آن ماهی است که به شدت در حال تلاش برای فرار است.

هوش مصنوعی: چشم‌ات به ماه است تا نو شود و به این ترتیب از گندابی که در آن هستی رهایی یابی.

هوش مصنوعی: تو به دنبال مرگ هستی، در حالی که نمی‌دانی که من در زندگی کسی را به نادانی همچون تو ندیده‌ام، ای بزرگوار.

هوش مصنوعی: پس از سی سال خواب، اکنون بیدار شو، اگر خواب نبوده‌ای، به خواب رفقای خود بیندیش.

هوش مصنوعی: بدن تو بدهکار جان توست، هرچند باید زمان زیادی بگذرد تا این بدهی پرداخت شود، ای دشمن بد.

هوش مصنوعی: به کسی که بیوه و یتیم است ظلم نکن، ای ظالم. بر آن‌ها سخت نگیری و بی‌رحمی نداشته باش.

هوش مصنوعی: از آن جایگاهی که در آن، هم فرمانروا و هم رهبری با مردم دارند، باید فکر کرد.

هوش مصنوعی: از چه کسی این حکم و دلیل را دریافت کردی که این درس کامل را به تو آموخت؟ آیا از امام و رهبر جهانیان یاد نگرفته‌ای؟