هوش مصنوعی: چرخش این گنبد و فریب‌ها و تله‌هایش، همواره از بزرگانی که در آن هستند، خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: کینه از دوستان نمی‌خواهی، پس بر چه اساسی این بنا را گذاشته‌ای، ای خدا؟

هوش مصنوعی: هرچند که رفتار بدی با عاقلان دارد، اما آنان در برابر تو زشتی نمی‌گویند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به مرو بی‌توجهی کند و به درد و رنج دیگران اهمیت ندهد، نمی‌داند که در این دنیا هیچ کس را در غم و اندوه از دست نخواهد داد.

هوش مصنوعی: او در مورد این می‌گوید که در زندگی گاهی تشخیص دادن دشمن از دوست دشوار است، و وجود دو رویی و نفاق را مورد انتقاد قرار می‌دهد. این مسئله به گونه‌ای است که ممکن است به راحتی نتوان فهمید که چه کسی واقعاً در کنار ماست و چه کسی به ما آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر از دنیا به من ستمی برسد، بدانید که خودم هم به خودم ظلم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خود ظلم می‌کند، آیا نمی‌بیند که جز یک دیوانه نمی‌تواند این کار را بکند؟

هوش مصنوعی: بهار با تمام زیبایی‌ها و شکوفه‌هایش را مشاهده می‌کنی، در حالی که زیبایی و جذابیت آن نیز ناگفته مانده است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و لطافت چهره‌ای اشاره دارد که در شب همچون گلی تازه و خوشبو شاداب می‌شود، و با عطری دلنشین و خوشایند بر صورت شسته و پاکش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: بلبل هر بار با نغمه‌های تازه و شگفت‌انگیز خود ما را شگفت‌زده می‌کند و به گرداندن این لحظات زیبا پرداخته است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصی می‌پردازد که هر روز و هر شب به زیبایی و عطرهایی همچون مشک و گلاب تجلیل می‌شود و گویی آسمان (ابر) به خاطر او این عطرها را می‌پاشد. به نوعی، زیبایی و جاذبه آن شخص به قدری است که تمام عالم به او ادای احترام می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که در حال حاضر با سر و وضع خوب و زیبایی در میان گل‌ها در حال عبور است، در واقع چنان است که گویی بخشی از زیبایی و لطافت طبیعت در او تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: وقتی که او مانند آهو در دشت گام برمی‌دارد، زیباتر و دل‌انگیزتر از سنبل و بنفشه است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی یک گل سرخ در آب اشاره دارد که تصویر آن را به صورت عقیق (سنگ قیمتی) نمایش می‌دهد. احساس می‌شود که گل در آب به شکل زیبایی نمایان شده و جلوه‌ای دل‌انگیز دارد.

هوش مصنوعی: اگر چشم نرگس مانند ابرهای تیره شود، لولوی شهوت به سوی او می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر باد به گلستان وزیدن بگیرد، عطر خوش او در فضا پخش می‌شود و همه جا را معطر می‌کند.

هوش مصنوعی: زمان زیادی طول نخواهد کشید که شرایط کنونی تغییر کند و در نهایت همه چیز بی‌ارزش و بی‌معنا خواهد شد.

هوش مصنوعی: از شانه‌های درخت گل سرخ، به خاطر وزش باد خنک پاییزی، پرده‌ای از گلبرگ‌ها کنار می‌رود.

هوش مصنوعی: هر چه که به خوشی و زیبایی در فروردین و اردیبهشت ارائه می‌شود، در زمستان و آذر نیز نمی‌توان آن را به همان شکل و با همان محبت مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره درخشان او تیره می‌شود، کار روان او نیز کمتر می‌شود و دیگر به خوبی پیش نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگرچه اکنون شبیه تیر راست و محکم است، اما به زودی عشق ضعیف و دوگانه‌ای را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: هر آنچه که اکنون وجود دارد، به مانند زمرد است و خرد نمی‌داند که کهربا چیست.

هوش مصنوعی: سیرت این دنیا را چنین یافتیم که باید در این مسیر، آزادانه پیش برویم.

هوش مصنوعی: زمانی که سختی‌های زندگی شدت می‌گیرد، فردی که به او نزدیک است و به نوعی دشمن به حساب می‌آید، نیز از جایگاه خود تنزل می‌یابد.

هوش مصنوعی: قد تو هرچند همچون تیر ایستاده و راست است، اما زمان به سرعت می‌گذرد و همانند حنایی که رنگ می‌بازد، زود تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر فکر می‌کنی او بد کرده، پس مانند نون، منت او را به دوش بکش.

هوش مصنوعی: به عمق وجود من نگاه کن و از من چیزهایی را بخوان که از فریب، نیرنگ و کینه‌ها خالی است.

هوش مصنوعی: روزگاری مرکب من در دست من بود، اما اکنون کسی نمی‌داند که من از آن جدا شده‌ام.

هوش مصنوعی: شب و روز در پیش من به حالت خضوع و التماس هستند، مانند آب که نرم است، و خواسته من گیاهان هستند.

هوش مصنوعی: تنها به خاطر خواسته‌های دل من، هیچ‌گاه هوای خوشی و شادابی را نداشتی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به هدفم برسم، برایم نرمی و لطافت ضروری است. تو گفتی خطا کرد ولی این درست نیست.

هوش مصنوعی: اکنون که کار به پایان نزدیک شده است، به سمت من آمد و reins (زمام) خود را در دست گرفت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به آغاز می‌رسد، به امید ادامه‌اش نباش، پسر، در جاودانیش.

هوش مصنوعی: چرخ زندگی مدام در حال چرخش است و این نشانه‌ای است برای تو، ای خردمند، که به زوال و زنده بودن این دنیا واقف باشی.

هوش مصنوعی: زیر یکی فرش پهن کرده است و باز از زیر یکی دیگر، بوریا را می‌دزدد. این جمله به این معناست که بعضی افراد در حالی که ظاهری خوب و آراسته دارند، در واقع به شدت محتاط و دزدک هستند و ممکن است به دیگران آسیب بزنند.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بداند آل پیامبر چه مقدار رنج و سختی را متحمل شدند؟

هوش مصنوعی: دفتر را پیش رو بگذار و حال آن را بخوان که به واسطهٔ آن، در جهان نامی از کربلا بر سر زبان‌ها افتاده است.

هوش مصنوعی: تشنه به مرگ خود رسید اما به عظمت و مقام والای پیامبر هیچ بهره‌ای نبرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی آن شمع را بکشد، این اژدها دوباره او را خواهد بلعید.

هوش مصنوعی: خداوند چگونه می‌تواند از این سبز و بلند دنیا غافل باشد و از آن چشم بپوشد؟

هوش مصنوعی: اما در کارهایش شتاب نمی‌کند، زیرا این عمل سزاوار جزای او نیست.

هوش مصنوعی: وقتی کار انسان‌ها به پایان برسد، هر کس به آنچه شایسته‌اش است خواهد رسید.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه این مسیر طولانی است، عقل و خرد مدت زمان آن را مشخص کرده‌اند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر من تغییر نخواهد کرد و به این وضعیت ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که به عمق موضوعات نمی‌رسد، نمی‌تواند جزئیات و چرایی آن را درک کند و فقط تا زمانی می‌تواند بحث کند که دیگران هم به درک مشابهی از او برسند.

هوش مصنوعی: دنیا همواره به مردم می‌گوید: "ای انسان‌ها، ما در حال رفتن هستیم" به زبان شما.

هوش مصنوعی: به اطاعت از پیامبران او بپردازید و در قضا و تقدیر او تکیه نداشته باشید.

هوش مصنوعی: عقل، هدیه‌ای است که به شما داده شده و بسیار ارزشمند و باعظمت است.

هوش مصنوعی: کسی که به خوبی می‌داند بخشیدن بخشی از خود است و هیچ‌گونه مقايسه‌ای برای سخاوت او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به سوی خوشبختی و بهشت واقعی حرکت کند، به یقین تنها به عقل و درک خود تکیه دارد و آن‌را به عنوان راهنما و عصا با خود دارد.

هوش مصنوعی: جز با لطف و بخشش خداوند، هیچ‌کس نمی‌تواند به درستی و سزاوار او را ستایش کند.

هوش مصنوعی: ای خدا، از تو خواهش می‌کنم دعای فرد مظلوم را نادیده نگیر و به آن گوش بده.

هوش مصنوعی: ای خالق زیبایی‌ها و شعرها، طبع تو به قدری دلنشین و جذاب است که دیگران از آن الهام می‌گیرند و به آن عشق می‌ورزند. این نشان‌دهنده‌ی زیبایی و ارزش خاصی است که در آثار تو نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر به شعر گوش دهی و از حیا احساس شرم کنی، در نظر دیگران به قدری ارزشمند خواهی بود که مشابه تو پیدا نخواهد شد.