ناصر بخارایی » رباعیات » شمارهٔ  ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر همچو من افتادهٔ این دام شوی</p></div>
<div class="m2"><p>ای بس که خراب باده و جام شوی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم</p></div>
<div class="m2"><p>با ما منشین و گر نه بدنام شوی</p></div></div>

دیوان اشعار ناصر بخارائی (بخارایی، بخاری، از سخنوران قرن هشتم هجری) - تصویر ۵۵۶

گر همچو من افتاده این دام شوی
ای بس که خراب باده و جام شوی
ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم
با ما منشین و گر نه بدنام شوی

هوش مصنوعی: این بیت شعر به ما یادآوری می‌کند که اگر کسی مانند شاعر در دام عشق و مستی گرفتار شود، ممکن است به عواقب ناخوشایندی دچار شود. شاعر خود را عاشق، رند و مست معرفی می‌کند و به دیگران هشدار می‌دهد که اگر با او همراه شوند، ممکن است به شهرت و آبروی آن‌ها لطمه وارد شود. در واقع، این شعر به عمق احساسات و تبعات ناشی از عشق و وابستگی اشاره دارد.

شمارهٔ  ۲۳

شمارهٔ  ۲۴

حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: اگر تو هم به دام من بیفتی، مثل اینکه چقدر در اثر شراب و جام خراب خواهی شد.

گر همچو من افتادهٔ این دام شوی

ای بس که خراب باده و جام شوی

هوش مصنوعی: ما عاشق و شاد و بی‌خیال هستیم و احساسات عمیقی داریم. اگر در کنار ما نباشی و نخواهی که با ما همراه شوی، ممکن است نامت تحت تأثیر قرار گیرد و وجهه‌ات مخدوش شود.

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم

با ما منشین و گر نه بدنام شوی

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده