هوش مصنوعی: ای خورشید زیبایی، در طول زمان مانند ماه، سر از گریبان روزگار بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: پرده از روی خود بردار و خودت را نشان بده، زیرا هیچ کس در دنیا به زیبایی تو، گلی را ندیده است.

هوش مصنوعی: بنشین کنار چشمهٔ اشک من، زیرا هیچ درخت بلندی به زیبایی تو از باغ زندگی سر نکشیده است.

هوش مصنوعی: چشم مثل تو در هیچ زمانی پیدا نشد، هرچند که کشاورزها در طول سال‌ها محصولات زیادی برداشت کردند.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند چوب چوگان است که زیبایی صورتت را از میدان زندگی ربوده است.

هوش مصنوعی: اگر روزی مانند صبح شفاف و روشن بیایم و مانند خورشید تابناک لحظه‌ای درخشان باشم، چه سودی دارد وقتی که دیگر نمی‌توانم برای مدت طولانی صبر کنم و روزگار در دامانش مرا محبوس کرده است؟

هوش مصنوعی: اگر گرمی بازار آفتاب از تو شکسته شود، آسمان بر دکان روزگار بسته خواهد شد.

هوش مصنوعی: چرا با عاشقان این چنین بی‌رحمی می‌کنی؟ ما دیگر نمی‌توانیم جور و ستم روزگار را تحمل کنیم.

هوش مصنوعی: زندگی مرا به سختی و ناامیدی کشانده است و در این مسیر، آرزوهایم از بین رفته و قدرت و توانم نیز دچار شکست شده‌اند.

هوش مصنوعی: در مصر، ملک، یوسف را عزیز و گران‌قدر می‌داند، اما دیگران در برابر او خوار و ذلیل شده‌اند و به خاطر روزگار، در زندان گرفتارند.

هوش مصنوعی: من به خاطر آرزوهایم به چاه افتاده‌ام و از دوستی‌های روزگار آزرده‌ام.

هوش مصنوعی: آسمان سحرگاهی با رنگ سرخ خود به جای شراب خون می‌ریزد و دنیای سخت و تاریک، این سفره زندگی را برای ما می‌چید.

هوش مصنوعی: در دل من هزار احساس و هیجان وجود دارد، اما هنوز به مشکلات و چالش‌های زندگی دست نزده‌ام و با آن‌ها روبرو نشده‌ام.

هوش مصنوعی: ماه کامل برای ایجاد زیبایی، نگران کردن دندان‌های خراب من است، در حالی که روزگار به من نان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: همیشه در آتش سختی‌ها و مشکلات، دلمان به این امید روشن است که روزگار بهتری در پیش است.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، مانند شیر در جنگل، شکار می‌کنم. چرا که زمانه باعث شده است که شیر به اندازه یک گربه کوچک شود.

هوش مصنوعی: چرا از روزگار شکایت می‌کنی وقتی که هیچ چیز در دست فرمان روزگار نیست؟

هوش مصنوعی: اجازه بده تا از موانع و مشکلات زندگی عبور کنیم و از چهار گوشهٔ دنیا بگذریم.

هوش مصنوعی: اگر در چهرهٔ آسمان هیچ چیز وجود نداشته باشد، پس در زنده‌گی نیز هیچ دردی از حوادث روزگار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: این نسیم عادی نیست، بلکه نشان‌دهندهٔ اندوه و سردی آسمان است. این ابرها چه هستند که گویی چشمان روزگار اشکبارند؟

هوش مصنوعی: تو مانند پرنده‌ای خوش آواز شده‌ای که از زبان پرندگان داستانی را برای سلیمان زمانه بازگو کند.

هوش مصنوعی: محمد غازی، فرمانروای جهانی که از آسمان آمد، به او خطاب شد که سلطنت زمان به تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: تا نُه رواق گنبد فیروزه‌ای بسته شده‌اند، اما ماهی مانند او نتوانسته است در ایوان زمان جست و خیز کند.

هوش مصنوعی: ثعبان که نمادی از خطر و دشمنی است، وقتی که قدرت و عظمت موسی را دید، به او گفت که تو فرزند عمران هستی و روزگار تو پر از ماجراها و چالش‌هاست. این بیان نشان‌دهندهٔ تأثیرگذاری و توانایی‌های موسی در مقابل مشکلات است.

هوش مصنوعی: با رسیدن منصب و قدرت به افراسیاب، اعلام می‌شود که رستم دستان، قهرمان بزرگ، دوباره به میدان بازگشته است.

هوش مصنوعی: پناهگاه و حکومت آن پادشاهی که در سایهٔ لطف و توجه مقام بالا همچون یک سرزمین امن و آرام است.

هوش مصنوعی: سلطان معزالدین به قدری با شکوه و پرقدرت است که مانند گرد و غبار اسبش، توجه و دیدگان افراد برجسته زمانه را به خود جلب کرده است.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که انسان در طول زمان تجربه می‌کند، به خاطر خشم و قهر کسی است که در عین حال، با مهربانی و لطف خود راهی برای درمان این دردها نیز فراهم می‌آورد.

هوش مصنوعی: عدل او سبب رونق و آبادانی جهان است و به وسیلهٔ آن، خانه‌های ویران زمانه دوباره شکوه و زیبایی پیدا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: غلام هندی او کمتر از افتخاراتش پا بر سر روزگار نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، ای فرزند پادشاه، با توانایی و قدرتت بر تمامی مشکلات و سختی‌های زمانه غلبه کن و به چالش‌های روزگار پاسخ ده.

هوش مصنوعی: ای قهرمان، تو در میدان زندگی همچون بازیکنی ماهر، بر افراز دوست‌داشتنی‌ات غلبه کرده‌ای و در بازی روزگار، موفق شده‌ای بر تمامی چالش‌ها فائق آٰیی.

هوش مصنوعی: از آنجا که هیچ چیزی در دل و ضمیر تو پنهان نیست، تو به خوبی هر آنچه را در ظاهر و باطن زندگی وجود دارد، می‌دانی.

هوش مصنوعی: مردم خوابیده‌اند و تو همیشه در حال بیداری، شب تا صبح مراقب و نگهبان حوادث زمانه هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که به سرعت و شتاب به سوی مقصد خود می‌روی، باید توجه داشته باشی که چه مسیری را پیموده‌ای و چه تجربیاتی را در طول زمان پشت سر گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ، تو محمدی دوم هستی، از نظر خلق و مقام. من بنده‌ای هستم که تمام روزها و لحظات زندگی‌ام را در ستایش تو صرف می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از ستایش تو به نفع خودم سود می‌برم و در غیر این صورت هنر من ارزش چندانی نخواهد داشت و در دنیای امروز، بهای آن پایین است.

هوش مصنوعی: آن‌هایی که در دوران خود سخن‌ور بوده‌اند، خود را در قالب نظم و نثر به نمایش گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: من هم به نام شاه جهان، چند شعر زیبا در دفتر زندگی‌ام نوشته‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چرخ روزگار تحت تأثیر قرار گیرد و نشانه‌ای از خواسته تو بر زندگی نمایان شود.

هوش مصنوعی: عمر تو به گونه‌ای باشد که در نهایت به تمامیت و کمال خود برسی و در آغازی دوباره تجدید حیات کنی.