سیدای نسفی » شهر آشوب » شمارهٔ  ۲۵ - درزی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از غم آن شوخ درزی جامه خود سوختم</p></div>
<div class="m2"><p>چشم چون سوزن به چاک دامن او دوختم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زین هنر هرگز نشد چاک گریبانم درست</p></div>
<div class="m2"><p>رفته رفته کوی او کار عجب آموختم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13968 - سیدای نسفی » شهر آشوب » شمارهٔ  ۲۵ - درزی

شمارهٔ  ۲۶ - درزی

از غم آن شوخ درزی جامه خود سوختم
چشم چون سوزن به چاک دامن او دوختم
زین هنر هرگز نشد چاک گریبانم درست
رفته رفته کوی او کار عجب آموختم

هوش مصنوعی: شاعر از درد و غم عشق به یک دختر خوش‌چهره صحبت می‌کند. او به خاطر زیبایی او، دامن خود را پاره کرده و چشمانش را مثل سوزن به دامن وی دوخته است. با وجود این تلاش و هنر، هرگز نتوانسته گریبان خود را درست کند و به مرور زمان، عادت و مهارت عجیبی در ماندن در کوی او پیدا کرده است.

شمارهٔ  ۲۴ - تماکو فروش

شمارهٔ  ۲۵ - درزی

هوش مصنوعی: به خاطر غم آن دختر بازیگوش، لباس خود را آتش زدم و با چشمی مانند سوزن، دامن او را به هم دوختم.

از غم آن شوخ درزی جامه خود سوختم

چشم چون سوزن به چاک دامن او دوختم

هوش مصنوعی: از این هنر هیچ‌گاه نتوانستم پیراهن خود را پاره کنم، به آرامی و به تدریج در کوی او کارهای عجیب و غریبی را یاد گرفتم.

زین هنر هرگز نشد چاک گریبانم درست

رفته رفته کوی او کار عجب آموختم

شمارهٔ ۲۵ - درزی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده