شمارهٔ ۱۴۶ - پاده چی
پاده چی امرد که از رخ دشت را پر لاله کرد
عشقبازان را علف زار خطش گوساله کرد
شمارهٔ ۱۴۵ - پاده چی: پاده چی امرد ندارد کار با بود و نبودشمارهٔ ۱۴۷ - پاده چی: آن نگار پاده چی را دوش میهمان ساختم
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
پاده چی امرد که از رخ دشت را پر لاله کرد
عشقبازان را علف زار خطش گوساله کرد
هوش مصنوعی: شخصی که جوان و زیباست، دشت را با گلهای لاله زینت بخشیده است و عشاق را به این سو میکشاند؛ به گونهای که در این میان، خط عشق و زیبایی او همچون علف زاری برای بزی زیبا جلوهگری میکند.