هوش مصنوعی: شخصی زیبا و معصوم را در نظر می‌آورد که با نگاهش دل‌ها را می‌سوزاند. زیبایی او چنان منحصر به فرد است که حتی آینه‌ها نیز از درخشندگی‌اش شرمنده‌اند. در این شعر، عشق و زیبایی او به حدی قوی و وسوسه‌انگیز است که آدمی را به فریفتن و وا داشتن می‌کشاند.

هوش مصنوعی: وقتی او پیش من باشد، به گونه‌ای آرام و بی‌صدا نشسته‌ام که گویی صد زبان دارم. او چنان با قدرت و دقت سخن می‌گوید که مانند قیچی، کلمات من را جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بار که آن زیبا برای تزیین مغازه‌اش می‌نشینند، اشک من مانند مروارید بر روی زمین می‌غلتد و به سمت او می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر مرا جدا کنند مانند قلم از بند، من هرگز نمی‌توانم یک ساعت دور از دوات که در کنار آن است، بمانم.

هوش مصنوعی: ای کاش تو بودی تا بتوانم از هر چیز لذت ببرم و در یک نگاه، زیبایی‌های چهره‌ات را به دیگران تقدیم کنم.