هوش مصنوعی: غبار و گرد باد چشم‌هایم باعث شد که ستاره‌ها در آسمان گیج و پریشان شوند و این وضعیت، بیابان دیوانگی من را پر کرد.

هوش مصنوعی: در دشت کربلا، خون تشنگانی که به میخانه‌ای تبدیل شده، به مانند ساغرهایی است که خاک سرهای شهیدان را می‌لیسند.

هوش مصنوعی: دنیاگرایان از اموال خود هیچ سود واقعی نمی‌برند، همان‌طور که لایه‌های صدف با آب گوهرها پر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: انگشت من که بر روی نامه‌ام است، نشانه‌ای از کعبه و هدف نهایی من را نشان می‌دهد، در حالی که در تلاش برای نوشتن، نوشته‌ام مانند بال‌های کبوترها شکسته شده است.

هوش مصنوعی: از چشمانم چهره‌ات می‌آید، خواب آرامش بر کف پهلویم، و اینگونه در بسترها سیلی از احساسات بر روی من می‌زند.

هوش مصنوعی: اهل generosity و بخشش به کسانی که نیازمندند کمک می‌کنند و این صدا همواره از دروازه‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، مقام رفیع را پایین نیاورید، زیرا در زیر سایه این منظره ویرانه، هیچ کس نمی‌تواند به آرامش واقعی دست یابد.