هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که آیا سجده‌ام به درگاه تو قابل است یا نه، و به مکان تو می‌رسم، اما خود را شایسته بندگی نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: مژگان زیبای او، نظم و آرامش دنیا را به هم زده است و من نمی‌دانم که چگونه می‌توان سحر و جادو را در مقابل نگاه نرگس او نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: جفاگری که همچون خورشید با شمشیرش معروف شده است، اگر حتی جهان را مورد حمله قرار دهد، برای من قاتل محسوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر احساس عمیق شخصی است که در اطرافش همه چیز به نوعی فریاد می‌زند و او گویی در دنیای خود غرق شده است. او به خود می‌گوید که هیچ‌کس را تا این حد از خود بی‌خبر و غافل نمی‌بیند. به نوعی نشان‌دهنده تنهایی و انزوای او در میان دیگران است.

هوش مصنوعی: مراقب باش که یک سوزن هم می‌تواند عیسی را به زنجیر کشد. من بلایی بدتر از همراهی با آدم‌های بی‌ارزش را نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: زندگی انسان مانند آبی است که همیشه در حال حرکت و جریان است. من این کاروان را در حالتی نمی‌بینم که به یک نقطه ثابت و ایستگاه برسد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت سبب می‌شود که موانع و مشکلات به آسانی حل شوند، به طوری که اگر هر نوع دشواری به دستم بیفتد، احساس نمی‌کنم که سخت است.

هوش مصنوعی: هرچند که آن فرد بدخلق مانند شمع مرا می‌سوزاند، اما نمی‌دانم که دل‌تنگی دیگری جز این سوختن در درونم وجود دارد یا نه.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ آرامشی وجود ندارد، وقتی به این دشت نگاه می‌کنم، آن را منزل و مکانی برای سکونت نمی‌دانم.