هوش مصنوعی: گاهی به چشم محبت به من نگاه کن، ای ماه من، تا در آتش جدایی نسوزم. اینگونه مرا مشو.

هوش مصنوعی: هیچ پیامی نیست که با تو برساند و هیچ دوست و همدمی نیست که مرا در کنار تو ببیند.

هوش مصنوعی: از ظلم دست بردار، زیرا کسانی که در این شهر مورد ستم قرار گرفته‌اند، از صداقت و راستگویی من باخبر خواهند شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه لحظه‌های شاد و نزدیک به تو را از دست دادم، حالا مانند اژدهایی که می‌تواند همه چیز را بلع کند، این حال و احساس سنگین را در خودم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: من میوه‌ای هستم که از شاخ نازکی آویزان شده‌ام، اما به سنگ جفا بر زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که به تلخی دوری تو عادت کرده‌ام، وگرنه هر سو از عسل پر است و من از آن بی‌بهره‌ام.

هوش مصنوعی: هر جا که تو می‌روی، آرامش من به آنجا می‌رود و دل ناراحت من هر سو که تو بروی با خود می‌برد.

هوش مصنوعی: چشمان تو با نگاه کردن به دیگران، احساس من را بیشتر زنده می‌کند و آتش دل شوق و حسرت مرا بیشتر شعله‌ور می‌سازد.

هوش مصنوعی: من هرگز از تو حتی یک نگاه هم ندیده‌ام، و به خاطر همین بی‌جهتی که در کار تو دیده‌ام، ناراحت و آزرده‌ام.

هوش مصنوعی: پهلویم را به خاک تیره نزدیک کردم مانند زائری که به آغوش زمین می‌افتد، اما در نهایت، یاد تو مرا بر روی زمین رها کرد.