هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که به خاطر بی‌لبی و عدم وجود لب، زوایای احساسات و عشق به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و مانند سنگی که بر دوش پیمانه‌ها سنگینی می‌کند، در دل‌ها سنگینی می‌کند. همچنین، افرادی که به می مشغول هستند، به خاک و زندگی مادّی بچسبند و از هنر و معنویت دور می‌شوند. این تصویر به واقعیت‌های دلمشغولی و روحی اشاره دارد که در میخانه‌ها و در میان عاشقان رواج دارد.

هوش مصنوعی: هر کس که ما را سوزانده، روزی شمعی بر سر مزار خودش خواهد گذاشت. این صدا از خاکستر پروانه‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: کودکان درس‌های خود را از معلم می‌گیرند، اما تو با رفتارهایت دیوانگی را به آن‌ها آموزش می‌دهی و آن‌ها را به مکتب‌خانه‌ها می‌فرستی.

هوش مصنوعی: پرندگان از چمن بیرون رفته و به سوی آسمان پرواز کرده‌اند و در دنبال آنان خانه‌ها را برپا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که نقش و زیبایی تو در دل کسادی و رکود فرو رفت، دانه‌ها مانند مورهایی که از دید پنهان می‌شوند، به زیر زمین رفتند.

هوش مصنوعی: افرادی که از موقعیت‌ها و تغییرات زندگی دوری می‌کنند، در برابر مشکلات و حوادث زمان امان دارند. مانند جغدی که در خراب شده‌ها پناه گرفته و از خطرات دور است.

هوش مصنوعی: ای محتسب، بدان که پاهای خود را در بزم ما نگذار، زیرا حضور تو مانند چرخش گرداب است و نمی‌گذارد که پیمانه‌ها به آرامی بچرخند.

هوش مصنوعی: آیینه‌ها با سایش و تمیز کردن، درخشان می‌شوند، مانند اینکه اشکال و زیبایی‌های اطراف را نشان می‌دهند. در این میان، سنگ سیاه که اشک و غم کودکان را نمایان می‌کند نیز در کنار افراد دیوانه قرار گرفته است.