هوش مصنوعی: ای روشنایی چشمان من از نور قندیل تو، تو باعث شده‌ای که خورشید و ماه نیز روشن‌تر به نظر بیایند. همچون پروانه‌ای که به دور شمعی می‌گردد، من هم در جستجوی نگاه تو هستم.

هوش مصنوعی: در انتظار لطف و توجه تو هستم و امیدوارم دعاهایم مورد قبول واقع شود، زیرا نگاه پرمحبت و معنا دار تو همچون دروازه‌ای است که به سوی رحمت و پاسخگویی گشوده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به تو پناه بیاورد، به خواسته‌اش خواهد رسید. او با دلی پاک و خالص، بدون اینکه خود را آلوده کرده باشد، به درگاه تو می‌آید.

هوش مصنوعی: درب حرم تو به روی درخواست‌کنندگان باز است، اما هیچ‌کس از نگهبانانت، حق کسی را نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: انسان با امید و آرزو به دریا می‌رود تا جستجوی حقیقت خود را بکند؛ در حالی که ماهی‌ها صدای دلنشین تسبیحش را در دل دریا می‌نوازند و او را به سمت آسمان و ماه می‌کشند.

هوش مصنوعی: پیر و جوان برای زیارت و دور زدن به دور حرم تو آمده‌اند و این نشان می‌دهد که به قدری در مسیر تو توجه و شوق وجود دارد که موهای سفید و سیاه آنها در این راه دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که مردم خسته و درمانده، در کنار دروازه تو آرام می‌گیرند و زیر سایه‌ات پناه می‌گیرند. دیوار تو مانند یک بالشت نرم و مخملی است که به آنها حمایتی می‌دهد. این مکان برای آن‌ها آرامش و امنیت فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: از چرخش و گردابی که در دنیای علم و دانش به دور زیبایی تو دارم، شاخ گلی را به دست آورده‌ام که نشان از آرزوهای بی‌پایانم در آستینم نهفته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نباید از درگاه تو ناامید برگردد؛ تو تاجی به پادشاهان می‌دهی و به گدایان کلاهی.

هوش مصنوعی: باران عطای تو بر روی ابرهاست، دریا تنها قطره‌ای از آن را دریافت می‌کند. کوه احسانت در مقابل اراده و تلاش تو، همچون پر کشیده‌ای از ماه است.

هوش مصنوعی: منتظر فرمانت هستند و به خاطر لطف و محبت تو آماده‌اند، چه شب و چه روز، از کوچک و بزرگ در درگاه تو حاضرند.

هوش مصنوعی: بی‌نیازان از دو جهان، فقیران کوی تو هستند که چشم به راه بخشش و کمک گدایان تو دارند.

هوش مصنوعی: در جلوی خانه ی تو، ستاره ها از آسمان پایین آمده اند و در تماشای زیبایی تو، کلاهی از سر خورشید می افتد.

هوش مصنوعی: پیشوای دوستداران و اولیا در زمان حاضر، شاه نقشبند، کسی است که در مورد کرامات و ویژگی‌های ویژه‌اش هیچ گونه تردیدی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خویشاوندان او دارای خوش شانسی و سعادت زیادی هستند و هر یک از فرزندانش در زندگی خود دارای مقام و منزلت بلندی خواهند بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با نیاز و درخواست به درگاه او بیاید، دل او پر از رحمت و برکت الهی خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای سفره‌ات پر از نعمت و فراوانی است که هم فقیران و هم ثروتمندان از آن بهره‌مند می‌شوند، چه گدایان و چه پادشاهان.

هوش مصنوعی: ای ولی و عهد، تو بزرگ این سلسله‌ای و در دستانت زنجیرهایی از خانقاه‌های فراوان است.

هوش مصنوعی: آب گوهری که در حوض اوست، در مقایسه با خاک پاک او بی‌ارزش و بی‌اعتبار است. این خاک، از بویی خوش مانند بوی عنبر برخوردار است. پس بهتر است از او بخواهی که این خاک را به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی اشاره دارد به تأثیر روشنایی و نور تو بر ماه و آسمان. ماه به خاطر چراغی که در گوشه ایوان توست تحت تأثیر قرار می‌گیرد و از نور آن روشن می‌شود. همچنین، نور فانوس تو باعث روشنایی آسمان و بهره‌مندی آن می‌گردد. این موضوع نشان‌دهنده‌ی اهمیت و زیبایی شخصی است که نورش بر دیگران تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: پیام این بیت به نوعی از انسان‌ها اشاره دارد که با عمل نیکو و رفتار پسندیده خود، رضایت خداوند و همچنین حمایت و یاری اولیای الهی را جلب می‌کنند. در واقع، افرادی که در مسیر درست قدم برمی‌دارند و در اعمال خود به دنبال رضایت خدا هستند، مورد حمایت و پشتیبانی ویژه‌ای قرار می‌گیرند. این حمایت می‌تواند به معنای آرامش روحی و معنوی باشد و آنها را به سوی هدف‌های والای انسانی هدایت کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بگویی، خداوند به خاطر خدمات و نیکی‌هایی که به او ارائه داده‌ای، دعوتت را پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر شب نوروز، مردم بی‌خبر از حال یکدیگر، به سمت کشتزارها می‌روند و با عشق به گل‌ها و زیبایی‌های طبیعت، به مهر و محبت گیاهان اهمیت می‌دهند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من به آستان تو آمده‌ام و با تو رو در رو شده‌ام. ای قبله‌ جهان، تو پناهم هستی.

هوش مصنوعی: من به مکان‌های مقدس یثرب و بطحا دسترسی ندارم، اما در دل نیت و اراده‌ای دارم که شاید بتوانم به این سمت حرکت کنم.

هوش مصنوعی: من از خدا و پیامبر حق احساس شرمندگی می‌کنم، چرا که ناشکری‌ام باعث شده در زیر بار گناه فرو روم.

هوش مصنوعی: شهریار از اشتباهات خود پشیمان است و به خاطر این خطاها، از فرشتگان نوشته‌بردار در درگاه خداوند شهادت می‌گیرد که او به این احساس گناه واقف است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من در آستان تو آمده‌ام و به لطف و بخشش پیامبر اتکا کرده‌ام و از رحمت الهی بهره‌مند گشته‌ام.

هوش مصنوعی: در روزگاری هستم که به شدت بیمار شده‌ام و از شدت ضعف و ناتوانی، دیگر توان ایستادن ندارم. موهای سرم از سرما و ناتوانی به حالت آشفته در آمده‌اند.

هوش مصنوعی: خیر مقدم به بندگانت بگو که سر من یوسف امید من است، چون او به قدری در چاه افتاده که دیگر امیدی به بیرون آمدن ندارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر اینکه مدام از شما درخواست و امید دارم، دیگر نمی‌توانم تحمل کنم. چراغ آرزوهایم کم‌کم در حال خاموشی است، چون از شدت ناامیدی، کلبه‌ام را دود و غم پر کرده است.

هوش مصنوعی: ای کاش توتیای دیده اهل نظر مرا در برابر چشمانشان قرار دهند، هرچند که من از خاک راه هم کمترم.

هوش مصنوعی: به من نیرویی بده تا از جایم بلند شوم و هر جا که دلم بخواهد، برای خودم مکانی آرام بسازم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه به دنبالم آمده‌اند و من به درگاه تو آمده‌ام تا تو را پشتیبان و حامی خود کنم.

هوش مصنوعی: ای پزشک، من بیمارم و به کمک دارویی تو نیاز دارم. مدتی است که حال خوبی ندارم و زندگی‌ام به سختی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: امروز به در خانه‌ات آمده‌ام و با حالتی خجالت‌زده و عذرخواهی در قالب فردی که تقصیر کرده، ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، هنگامی که قسمت و سرنوشت سرزمین‌ها تعیین شد، سرزمین ماوراءالنهر به عنوان پناهگاهی برای تو انتخاب گردید.