هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که لؤلؤ در دریا وجود دارد و برای به دست آوردن آن باید به عمق آب رفت. همچنین بیان می‌کند که کسی که خود را بشناسد، می‌تواند خداوند را نیز بشناسد. در واقع، درک خود و حقیقت وجود، راهی برای درک خداوند است.

هوش مصنوعی: هر شخصی که به درک درونی و شناخت خود بپردازد، در واقع به فهم عمیق‌تری از خداوند جاودانی نیز دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: شناخت او از وجود بی‌جای ما، به گونه‌ای است که حتی در نبود ما نیز نشانه‌ای از وجود ما را پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هستی واقعی و حقیقی مانند آفتاب است که در روشنایی و گرمایش، به دور از احساسات سطحی و ظاهری، شناخته می‌شود. در مقابل، شمع تنها شعله‌ای موقت و ناپایدار است که نمی‌تواند به عمق وجود و نور واقعی نزدیک شود.

هوش مصنوعی: چه می‌گویی، اکنون که آفتاب و شمع در حال نورافشانی‌اند، آیا وقت آن نیست که خجالت بکشی؟

هوش مصنوعی: خاک بر سر استدلال‌ها و برآوردهای تو، امیدوارم خداوند به خاطر این فرضیات نادرست تو را مجازات کند.

هوش مصنوعی: هرگز در پیشگاه خورشید ازلی، نور هزاران خورشید کوچک محلی از اعراب ندارد و قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: شمع نمی‌تواند در برابر خورشید زنده‌ای که برتر و درخشان‌تر است، قرار گیرد. روح نیز در برابر نور و عظمت آن خورشید الهی نمی‌تواند جایگاهی داشته باشد.

هوش مصنوعی: وجودش کمتر از پر پروانه است و حتی خود این وجود نیز جزو داستان‌ها و افسانه‌ها به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: نفسی که از خداوند می‌آید، جلوه‌ای از دانش ما را به کودکان می‌آموزد.

هوش مصنوعی: این نشانه از شناخت حقیقت برای ما و تو به وجود آمده است، وگرنه ای فلان...

هوش مصنوعی: ما در چه مرتبه‌ای هستیم که بتوانیم ذات پاک او را درک کنیم، هیچ‌کس به رتبه‌ی فهم او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی که از ماما به دنیا آمده، چگونه می‌تواند در تاریکی، نور را پیدا کند؟

هوش مصنوعی: وجودی که نمی‌تواند در این دنیا جا بگیرد، چگونه می‌تواند در وجود این و آن وارد شود؟