هوش مصنوعی: دل خود را از این دنیای مادی و مشکلات آن جدا کن و آن را به معنویت و روحانیت متعالی متصل کن.

هوش مصنوعی: دل کندن از این دیوار یعنی جدا شدن از دنیای مادی و مشکلات آن. برای پاکسازی دل از آلودگی‌ها و ناپاکی‌های بدن، باید به نوعی به تصفیه و purification پرداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان از زشتی‌های جسمش رها شود و به مرحله‌ای از پاکی برسد، آن زمان است که او واقعاً به انسانیت خود دست پیدا کرده است و جسمش به خاک می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: زمانی که روح مردی از بدنش جدا می‌شود، دل او نیز از مسیر بدن دور می‌افتد.

هوش مصنوعی: ای مرد نیکوکار، اگر دیگر امید و هراسی برای جسم باقی نمانده است، پس چگونه ممکن است که خاک تن تو به سختی بیفتد؟

هوش مصنوعی: مردن به معنای از دست دادن زندگی نیست، بلکه زمانی است که روح و وجود انسان از حالت نشاط و سرزندگی خارج شده و تنها جسمی بی‌جان باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر اعضای بدن تو از یکدیگر جدا شوند، دیگر به آن معنی نخواهد بود که به خاک تبدیل شوی. در واقع، این فرآیند از هم پاشیدگی و جدایی اعضا را در نظر دارد که نمی‌تواند به عنوان مرگ یا خاک شدن واقعی تعبیر شود.

هوش مصنوعی: این جسمی که در خود داری و دشواری‌های زندگی را متحمل می‌شود، برای تو هیچ ارزشی ندارد و مانند خاکی در مقابل تو به حساب نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر نگاهت به دنیا و شرایط زندگی‌ات نداشته باشی، دیگر برایت مهم نیست که چه چیزی از دست می‌رود یا به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: نگاه قلبت را به آن آینه نینداز، زیرا که از آن می‌توانی جدا شوی و دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر به آینه نگاه کنی و به خودت توجه کنی، می‌توانی با دیدن خود، به آرامش و امنیت دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: دل خود را از این بدن جدا کن و به چهره محبوب بنگر.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به جسم و دنیا مربوط می‌شود، نمی‌توانی ببینی، حتی اگر فرزند و همسر باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه جسمت زنده است و زندگی می‌کنی، اما روح و جانت مرده است. یعنی ممکن است بدنت فعال و در حرکت باشد، اما از نظر روحی و معنوی خالی از زندگی و انرژی باشی.

هوش مصنوعی: دل در مسیر زیبایی ایستاده است و این زیبایی به قدری قدرتمند است که حتی سپاه و لشکر نیز از آن عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: خانه‌ی انسان‌ها، محلی است که در آن همه النوع موجودات با هم زندگی می‌کنند، چه زیبا و چه زشت.

هوش مصنوعی: هرچند که در دل تو تصویری از این راهنیست، اما ای دوست، مسافران این جاده هیچ عکسی از آن ندارند.

هوش مصنوعی: صدها کاروان از این مسیر عبور می‌کنند، اما هیچ‌کس به دل یکی از آن‌ها توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: صد پادشاه با همه قدرت و شکوه‌شان می‌گذرد، اما گوش دل هرگز نمی‌تواند حتی یک صدای ناچیز را بشنود.

هوش مصنوعی: اگر در طوفان دریا غرق شوم، دل من هیچ‌گاه از تو ترسی به خود نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر آتش در تمام دنیا بیفتد، دل هیچ تاثیری از گرما نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: شخصی در خانه نشسته و با دست‌هایش آستین را بالا زده است، دلش از فکر و نگرانی به این سو و آن سو می‌رود.

هوش مصنوعی: جسم انسان در خیابان‌ها و بازارها در حال رفت و آمد است، اما دل او از این دنیای مادی و دغدغه‌ها بی‌خبر و آزاد است.

هوش مصنوعی: دل هر چند خالی است، اما در سکوت و خلوت خود، حالتی از آرامش و تفکر دارد، در حالی که در جمع و انجمن ممکن است این احساسات به راحتی نمود پیدا نکنند.

هوش مصنوعی: این جمله به بیان نوعی تضاد اشاره دارد. فردی ممکن است از نظر فیزیکی و در دنیای مادی مرده باشد، اما هنوز هم از لحاظ میل و خواسته‌های درونی زنده و فعال است. از سوی دیگر، فردی می‌تواند از نظر جسمی زنده باشد، اما در درون خود احساس بی‌قراری و کدورت داشته باشد. به نوعی، این عبارت به تفاوت میان وجود مادی و حال درونی انسان‌ها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به این مردم و کارهایشان، از شک و تردید و افکارشان در امانم.

هوش مصنوعی: آنچه این گروه می‌بینند، او نمی‌بیند و آنچه ما می‌شنویم، گوش او نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: نابینا باشد، اما اگر چیزی را نبیند، دلیل بر کر بودن او نیست؛ چون ممکن است چیزهایی را بشنود.

هوش مصنوعی: اما نادیده گرفتن او نه به خاطر ناتوانی در دیدن است، و نشنیدن او هم نه به دلیل ناشنوا بودن یا فاصله داشتن.

هوش مصنوعی: اگر انسان در برابر ناملایمات زندگی دچار سردرگمی و سردرگمی شود، این به خاطر نادانی و ناچاری او نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی از زن و فرزند بی‌بهره باشد، در واقع دلی پر از درد و غم ندارد و بی‌پناهی او را آزار نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: او به دنبال چیز دیگری است و روحش به سمت دیگری کشیده شده، در حالی که دلش به جای دیگری تعلق دارد.

هوش مصنوعی: در این جهان بی‌ثبات، زندگی را با افرادی چون عمرو و زید سپری کن، اما دل خود را به دنیای بزرگتر (ملک) و روح خود را به حرکت و آزادی بسپار.

هوش مصنوعی: از سینه او شعله‌ای به بیرون آمده که آتش هر چیزی را خشک و تر می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: در دل او آتشی روشن شده که هر چیزی که وارد آن شود، دچار آسیب می‌شود.

هوش مصنوعی: در دل او دریایی عمیق وجود دارد که در آن غرق شده است و این دریا به شدت گسترده و وسیع است.

هوش مصنوعی: نوشیدنی را سرکشیده و در حالت مستی به سر می‌برد، غافل از اینکه نه به پاهایش و نه به دستانش تسلطی دارد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی از جام قدس به من داده شده که تا ابد با سرمستی آن شاد و سرخوش هستم.

هوش مصنوعی: دل او پر از نور است و درخشندگی‌اش خود را نشان می‌دهد، اما با وجود این نور، هیچ روشنی دیگری نمی‌تواند جلوه‌گری کند.

هوش مصنوعی: بله، وقتی خورشید از سمت شرق تابش می‌کند، به شکوه و زیبایی خود بر زمین و سرزمین‌های شرق می‌افزاید.

هوش مصنوعی: اسب‌ها از دیدگان پنهان می‌شوند، مانند یوسف که در چاه کنعان پنهان شده بود.

هوش مصنوعی: به‌طور خاص، خورشیدی وجود دارد که به اندازه‌ی آفتاب نورانی و بزرگ است و در مقایسه با آن، یک ذره هم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که خورشید بسیار درخشان و بزرگی وجود دارد که از خورشید معمولی که در جهان می‌بینیم، سایه‌ای به اندازه‌ی سیصد هزار برابر بزرگ‌تر دارد. به نوعی اشاره به عظمت و روشنایی خاص این خورشید دارد که در مقایسه با دیگران بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: ویژگی‌های خاص خورشید به قدری عظیم و روشن است که چنانچه نمایان شود، عرش و کرسی و هفت آسمان نیز در برابرش کوچک به نظر می‌آیند.

هوش مصنوعی: خورشیدی که به ویژه ظهور می‌کند، موسی و نی را در کوه طور رها نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: از درخشش و ظهور الهی بر کوه طور، صاعقه‌ای به پا شد که موسی را دچار شگفتی کرد.

هوش مصنوعی: چرا ای موسی، خواسته‌ای به وجود آوردی که کوه طور را این‌گونه به هم ریختی؟

هوش مصنوعی: این چه شعله‌ی بدی است که دوباره روشن کرده‌ای و همه‌ی بنی‌اسرائیل را سوزانده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای موسی، این نور خالص و روشن از کجا می‌آید و چرا چشمان عالم به آن خیره شده‌اند؟

هوش مصنوعی: موجودات و نیروهای مختلفی مانند انسان‌ها، جن‌ها، عقل، روح، جسم و جان در کنار فرشتگان و عناصر زمین و آسمان وجود دارند.

هوش مصنوعی: همه در برابر این نور درخشان مانند خفاش‌هایی هستند که قادر به دیده شدن نیستند و نمی‌توانند خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: تو تمام دیدگان را با این نور چشمانت نابود کردی، این روشنایی چه چیزیست؟ آیا این آفتاب در دل شب تاریک چه می‌کند؟

هوش مصنوعی: اگر یک نگاهی به آفتاب بیندازی، در چشمانت آشفتگی و تردید را مشاهده خواهی کرد.

هوش مصنوعی: زندگی تو تا زمانی که در برابر چشمانت تاریک و غمگین است، همین‌طور ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: خورشیدی که در آسمان وجود دارد، تحت تأثیر مشکلات زیادی مانند سال، ماه، روز و شب قرار دارد و این تحت تأثیرات منفی و ناخوشایند است.

هوش مصنوعی: گاهی به اوج می‌رویم و گاهی به پایین‌ترین نقطه می‌رسیم، گاهی دچار مشکلات می‌شویم، گاهی تحت تأثیر قرار می‌گیریم و گاهی از اوج به پایین می‌آییم و از بین می‌رویم.

هوش مصنوعی: این شخص به قدری تأثیرگذار است که چشمانت را به زیبایی‌ها و نکات ریز زندگی باز می‌کند و باعث می‌شود توانایی دیدن و درک زیبایی‌ها را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: نور خورشید از ابتدا، نوری خالص و بدون هیچ گونه ناخالصی است.

هوش مصنوعی: نور مطلق چگونه می‌تواند اثر بگذارد، در حالی که هیچ چیز دیگری را در نظر نمی‌گیرد؟

هوش مصنوعی: چشم کسی که نور خورشید را می‌بیند، چگونه می‌تواند تیر یا ناهید را ببیند؟

هوش مصنوعی: هر دلی که از نور این حقیقت بهره‌مند شود، همچون کوه طور، از خودخواهی و دگرگونی‌ها رها می‌گردد.

هوش مصنوعی: در قلب هر فردی، زیبایی و نور وجود او را روشن می‌کند و این نور، دل را از هر چیزی که باعث ناراحتی و دلتنگی است، پاک و خالی می‌سازد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در آنجا به دل او توجهی ندارد، جز یک نفر که در آن مکان بار سنگینی به دوش دارد.

هوش مصنوعی: چه کسی است که جز خداوند، منبع و سرچشمه‌ای برای وجود خود ندارد؟ هر موجودی از وجود او بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که در آن محبت خداوند جای دارد، بسیار خوشایند و خنک است. همچنین، سرهایی که در فکر و خیال عشق او هستند، بسیار باارزش و پر از سود و نفع‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که آن دل را در امن و امان خود جای داده، من برای او فدایی می‌شوم؛ زیرا آن دل، دل رفیع و باارزشی است.

هوش مصنوعی: دل من فدای نام و یاد اوست و من قربانی ظلم و عدل او هستم.

هوش مصنوعی: وقتی دل به یاد دوست باشد، زندگی در وطن مانند آب حیات‌بخش در تاریکی‌های بدن است.

هوش مصنوعی: آب حیات چیست ای عزیز؟ آن که تو را برای همیشه زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: ای برادر، به یاد او بیفت و این کار را به عنوان هدف خود قرار بده. دل خود را از چنگال هر گونه فکر و اندیشه رها کن.

هوش مصنوعی: بندها را از دل خود بگسل و اجازه بده که احساسات و روحیه‌ات آزادانه حرکت کند.

هوش مصنوعی: دل خود را از آرزوهای دلبخواهی و آشفته نگه‌دار. در هر لحظه از روز و شب، مراقب آن باش و از آن محافظت کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که یاد محبوب در دل تو هست، هیچ میل و آرزوی دیگری راهی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: روح انسان از محبوب خود پذیرایی می‌کند، ای زیبایی، یا کسی که به تو علاقه‌مند است، حرارت عشق همچون کوه است.

هوش مصنوعی: روح به سمت معشوق حرکت می‌کند، زیرا او در این دنیا غریب و دور از خانه است.

هوش مصنوعی: در این خرابه، روح او غریب و بی‌خانمان است، اما در سرزمین مقدس، او دارای منزلت و خانه‌ای است.

هوش مصنوعی: روح انسان در سرزمینی آرام و پاک زندگی می‌کند و وابستگی به مکان‌هایی مانند شام، مصر، بغداد و یمن ندارد.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند زندانی برای روح است، ای پسر، تمایلات و آرزوهایت را به سمت سرزمین دیگر معطوف کن.

هوش مصنوعی: او به آرامش آب‌های زلال و زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار علاقه دارد و از شگفتی‌های این دوران لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف احساساتی می‌پردازد که ناشی از موسیقی و نواهای دلنشین است. آن شادی و روشنایی و سرزندگی که با صدای ساز و آهنگ ایجاد می‌شود، به زندگی رنگ و طراوت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: تمام تأثیرات از دیار محبوب نشأت می‌گیرد و جانم به خاطر فقدان او روز و شب در حال گله و شکایت است.

هوش مصنوعی: روحی که در این زندان تیره گرفتار شده، در روز و شب از جدایی بهار ناله و فریاد می‌زند.