هوش مصنوعی: شنیده‌ای که میرفندرسک، شخصی بزرگ و قابل توجه بود، که به او یا خداوند، درود می‌فرستیم و جان او را گرامی می‌داریم.

هوش مصنوعی: در سفر به سرزمین هند، به شهری در دورترین نقطه آنجا رسید.

هوش مصنوعی: شهر آبادان دارای جمال و زیبایی بسیار است و می‌توان آن را مانند بهشت دانست که ساکنانش در آن زندگی می‌کنند، اما در حقیقت به خاطر مشکلات و دشواری‌هایی که دارند، به جهنم شبیه است.

هوش مصنوعی: اهالی آنجا به وضوح نشان می‌دادند که به بت‌پرستی اعتقاد دارند و در این حال به پرستش بت‌ها می‌پرداختند.

هوش مصنوعی: در آن معابد زینت‌دار و زیبا، وجود شگفت‌انگیزی از مجسمه‌ها و ارزش‌ها به وفور دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد بزرگ به آن شهر رسید، با همه، چه بزرگ و چه کوچک، تعامل و ارتباط برقرار کرد.

هوش مصنوعی: دوستی و آشنایی با همه چیز، باعث شد که هم را در فکر و اندیشه شاد کنیم.

هوش مصنوعی: روزی، پیرمردی برای تماشای بتخانه‌ی بزرگ دلیر، به آنجا رفت.

هوش مصنوعی: ساختمانی را دید که متشکل از فلز و سنگ های با ارزش بود و بر روی ستون هایی از سنگ های خام استوار بود.

هوش مصنوعی: او سقفی به بلندی آسمان و به گستردگی بیابان ساخته است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که از داستانی محکم و آرامش‌بخش باقی مانده‌ایم، مانند عهدی که با انسان‌های راستین بسته شده است.

هوش مصنوعی: سقف آن بنا به طرز بلندی ساخته شده و از طلا و لاجورد تزئین شده است.

هوش مصنوعی: ساختمان آن با فولاد محکم ساخته شده و همه درها و پنجره‌هایش از آهن هستند.

هوش مصنوعی: در آنجا، چیزهایی مانند در و یاقوت به قدری زیاد و بی‌حساب و کتاب هستند که دیگر نمی‌توان آنها را شمرد و شمارش کرد.

هوش مصنوعی: همچون فرعون، او نیز با زیبایی و ارزش‌هایش ظاهر می‌شود، اما در درونش خشم و عذاب الهی جای دارد.

هوش مصنوعی: از بزرگ‌زادگان و شخصیت‌های برجسته‌ای که برای خدمت به دیگران جمع شده‌اند، در میان آن‌ها افرادی هستند که با دقت و توجه به همدیگر کمک می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردم دیگر از روی ناتوانی و نیاز، در آن مکان در حال نماز و عبادت برای بتی هستند.

هوش مصنوعی: یک شخص برجسته و با اقتدار وارد شد و با آرامش و هیبت در جایگاه کفر نشسته است و به خاطر نفس اماره‌اش، از موقعیتش سقوط کرده است.

هوش مصنوعی: پرستندگان بت به دور او جمع شده‌اند، همان‌طور که پروانه‌ها به دور شمع می‌چرخند.

هوش مصنوعی: پس از آن صحبت‌ها از هر سمت شروع شد و مکالمه‌ها از همه جا باز شد.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت به دلایل و روش‌های صحیح پیش می‌آید، هر کس دلیل خود را بیان می‌کند و دلایل مختلفی ارائه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بت‌پرستان به‌قدری در عبادت خود غرق شده‌اند که صدای فرمان میرزایی از دور بلند شده و این وضع باعث ناراحتی و ویرانی آنها شده است.

هوش مصنوعی: در میان آن جمع، یک نفر با لباس روحانی شروع به صحبت کرد و نکته‌ای را بیان نمود.

هوش مصنوعی: تمامی خردمندان و دانشمندان گذشته و حال بر این نکته تأکید کرده‌اند که دلایل و استدلال‌های محکم همواره ادامه‌دار و ثابت هستند.

هوش مصنوعی: حافظ به ما یادآور می‌شود که هر چیزی که بدون دلیل و منطق باشد، به سرعت از بین می‌رود و هیچ ارزشی ندارد. در حقیقت، برای هر چیز وجود معنا و پشتوانه‌ای لازم است تا پایدار بماند.

هوش مصنوعی: سال‌ها از دو هزار سال بیشتر گذشته است که این مکان مقدس به‌طور محکم و استوار باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در طول زمان و روزگار نتوانسته است در استحکام و پایه‌های آن بنا نقصی مشاهده کند.

هوش مصنوعی: هرگاه مساجد مسلمانان مدت زیادی بگذرد، ممکن است به تدریج ویران شوند یا ساختارشان به خطر بیافتد.

هوش مصنوعی: اگر حق دین اسلام برپا نمی‌شد، این بنا به خاطر تحولات و تغییرات زمان از بین می‌رفت.

هوش مصنوعی: اگر اصل و ریشه آنها وجود نداشت، همانند معابد بت‌ها، سست و بی‌پایه می‌ماندند.

هوش مصنوعی: پاسخ این است که میر جلیل به طرز واضحی نشان می‌دهد که نتیجه این استدلال چه تأثیری دارد.

هوش مصنوعی: زیرا آن نامی که اگر بر زبان بیاوری، به قدری قدرت دارد که کوه‌ها را از هم می‌پاشد و عظمت و زیبایی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگر بر روی خاک بیکران جلالی باشد، نه از آن باقی می‌ماند و نه نور و درخشش آن.

هوش مصنوعی: به خاطر عظمت او، آسمان در حال ناآرامی است و خورشید به شدت در حال درخشش و درخشان شدن است.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان به سادگی از سختی‌ها و مشکلات بزرگ آسمان به راحتی گذشت و با تکه‌های کوچک زمین مقابله کرد؟

هوش مصنوعی: خدایی که قدرتش را از آسمان محدود کرد، به خاطر تحمل سنگینی بار این کوه، طبیعت را در وضعیتی ناآرام قرار داد.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند سنگ و گل را جمع کند؟ مسجد و محراب به خاطر آن قدرت، خم شده‌اند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است دلیلی پیدا کرد که فیل روی پشه‌ای سوار شود؟ آیا می‌توان بر روی موری کوه بار گسترانید؟

هوش مصنوعی: این پیروزی بر معابد و مکان‌های عبادت به خاطر عظمت و بزرگی نام خداوند است.

هوش مصنوعی: اگر قرآن از آسمان‌های بلند بر کوه‌ها نازل می‌شد، آن‌ها از قدرت و عظمتش خرد می‌شدند.

هوش مصنوعی: او را دیدم که با حالتی شکست‌خورده و خضوع، در برابر خداوند خاشع و نگران ایستاده است.

هوش مصنوعی: نور این نام عظیم مانند نوری است که بر کوه طور می‌تابد و به قدری درخشان است که می‌تواند تاریکی‌های بسیاری را بشکافد و روشن کند.

هوش مصنوعی: رود نیل وقتی این نام مشهور را شنید، دلش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و مانند چنگی پاره شد.

هوش مصنوعی: آتش بسیار داغ و سوزان، به خاطر وجود ابراهیم خلیل (ع)، سرد و بی‌خطر باقی ماند.

هوش مصنوعی: احمد در شب معراج آسمان را شکافت و راهی به عرش الهی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: ماه به خاطر نام آن شخص بزرگ شکافته شد و از قدرت و عظمت آن خورشید، نمایان گشت.

هوش مصنوعی: با این نام بزرگ بگو ای هوشیار، چه زمانی مسجد و محل عبادت آرامش خواهند یافت؟

هوش مصنوعی: با چنین نام بزرگی، سنگ و آجر کجا می‌توانند دوام بیاورند و در یاد بمانند؟

هوش مصنوعی: اگر کوه به خاطر قرآن از هم بریزد و مسجدی را ویران کند، اهمیتی ندارد و جای نگرانی نیست.

هوش مصنوعی: ای بزرگانی که با نام و اعتبار خود درخشیدید، بدانید که عزت و زیبایی شما ناشی از اوست و جلوه‌ای از صفات اوست.

هوش مصنوعی: می‌گیرد جان انسان و در عوض جان تازه‌ای می‌دهد، هم‌زمان درد را به دوش می‌کشد و درمانی هم برای آن فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌چیز نمی‌تواند آرامش و اطمینان را به وجود آورد جز اینکه در دل ما از او که ناشناخته است، هم ترس و هم اطمینان وجود داشته باشد. این دو حس می‌توانند در کنار هم وجود داشته باشند و در زندگی ما تأثیرگذار باشند.

هوش مصنوعی: کوه بلند را می‌شکافد تا دل آگاه و هوشیار را آرامش بخشد.

هوش مصنوعی: بلعم باعور را رد کرد و نوح را شایسته پرستش دانست.

هوش مصنوعی: یکی در حالتی با قدرت و شکوه ظاهر می‌شود و دیگری با لطافت و زیبایی به نمایش در می‌آید.

هوش مصنوعی: آنچه درباره مدح و ستایش می‌گویند، در واقع زیر هر نیکی و لطفی، گنجینه‌ای بزرگ نهفته است.

هوش مصنوعی: اشک‌هایی که از چشمانشان می‌ریزد، ارزش و بهایی برابر با دو صد گنج گران دارند.

هوش مصنوعی: دل‌تنگی‌ها و غم‌ها در دل من همچون شعله‌هایی سوزان روشن شده‌اند و هر کدام از آنها شدیدتر از دیگری است.

هوش مصنوعی: وقتی که نور و روشنی به خاک و چوب می‌تابد، ای خوشبخت! در نزدیکی کوه و در میان طوفان شدید قرار داری.

هوش مصنوعی: ای برهمن، بگو که در آن مکان، هیچ کدام از بت‌های گوناگون وجود ندارند.

هوش مصنوعی: در آن مکان، هیچ نامی از خداوند بالا نرفت و عابدی سجاده‌اش را در آنجا پهن کرد.

هوش مصنوعی: در آن مکان، برای احترام به خدای بزرگ، پیشانی بر خاک ساییده شد.

هوش مصنوعی: هیچ فردی به خاطر حق در آنجا خم نشده بود، ناله‌ای از دل به سوی آسمان بلند شد.

هوش مصنوعی: در این مکان‌های پر از مجسمه و بت، آنچه گفته می‌شود نه ارزش خاصی دارد و نه وزن و اهمیتی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به مواد و مفاهیمی اشاره دارد که به نظر بی‌معنی یا بی‌فایده می‌آیند. در اینجا، کلمات و عناصر مختلفی مانند "بیمعنی"، "مشک" و "شراب" به تصویر کشیده شده‌اند تا نشان دهند که بعضی چیزها در ذات خود خالی از معنا و ارزش هستند، همان‌طور که دود بدون آتش و سؤال بدون پاسخ نیز می‌توانند بی‌معنی باشند. از این رو، این مجموعه از کلمات می‌تواند نشان‌دهنده انزوای معنا و بی‌فایدگی تجربیات و مفاهیم در زندگی انسان باشد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند در پیچ و تاب زندگی تأثیری بگذارد.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر یک چیز کوچک و ناچیز دچار مشکل شده، مثل شتری که به خاطر یک بار سنگین شکسته شده است.

هوش مصنوعی: اگر نام خدا در معبدهای شما زده شود یا اینکه در آنجا به خاطر خدا سجده شود، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که از دل یک فرد باارزش و بزرگ، صدای الله اکبر به گوش می‌رسد و به نوعی نشان‌دهنده‌ی فریادی پر از یقین و ایمان است که از عمق وجودش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: در آن مکان، ممکن است کسی نام خدا را بر زبان بیاورد یا کسی به یاد آورد روزی که خداوند را ملاقات می‌کنیم.

هوش مصنوعی: یا باید سر خود را در برابر اطاعت او پایین بیاوری، یا دستت را به سوی مقام والایش بالا ببری.

هوش مصنوعی: سپس این نشانه‌ها و نشانه‌های کاذب از بین نمی‌رود و پایه و اساسی که بر آن استوار است، همچنان پابرجا خواهد ماند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ چیز نمی‌تواند باعث تغییر اوضاع و شرایط اساسی زندگی شود و هیچ دیواری هم نمی‌تواند برعکس شود یا به هم بریزد. به عبارتی، ثبات و استحکام در برابر تغییرات و مشکلات حفظ می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن زمان باید این سخن را بگویی و بشنویی، تا اینکه تو را به این شکل مغرور نبیند.

هوش مصنوعی: هرگز با مردان جنگ نمی‌کند، بلکه در میدان مبارزه از شجاعت و دلیری‌اش در برابر مردان قدرتمند سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به خودت اطمینان نداری، ای عمو، از خوبی خودت صحبت نکن و عیوب دیگران را هم بیان نکن.

هوش مصنوعی: هرگاه در خانه خانمت جوانی باشد، ای پسر، هیچ‌کس را از خودت کوچک نشمار.

هوش مصنوعی: این برهمن گفت که او حضور دارد، ولی از همدان فاصله زیادی دارد و دور است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا این سرزمین اسلامی نشده است و دین اسلام در اینجا نمایان نیست.

هوش مصنوعی: کسی مانند تو که در میان مسلمانان راه می‌رود، در آنجا همچنان سرزمین بت‌پرستی نیز پابرجاست.

هوش مصنوعی: با تو همراه است آن لب که همیشه صدای تکبیر را می‌گوید، و در دهانت آن زبانی وجود دارد که به جست‌وجوی نامی است.

هوش مصنوعی: بلند شو و تکبیر بگو تا جایی که می‌توانی، صدای پروردگارت را به گوش برسان.

هوش مصنوعی: برو بالا و پایین بیا، هر کاری که خواستی انجام بده، چه رکوع باشد و چه سجود.

هوش مصنوعی: این ابیات به این معناست که باید با احساساتی عمیق و صادقانه، درد و غم دل خود را بیان کنیم. اگرچه اندوه و آه از دل برمی‌خیزد، اما باید این احساسات را به صورت اشک و بیانی شکننده و لطیف بیرون بریزیم تا به عمق وجود خود و دیگران برسد. این حرارت و قضاوت عاطفی می‌تواند به ما کمک کند تا به یک نقطه عمیق‌تر از درک و احساس دست یابیم.

هوش مصنوعی: عابدان بتپرست همه از جا بلند شدند و به این سخن توجه کرده و آن را با جزئیات و تزیینات زیبا بیان کردند.

هوش مصنوعی: وقتی دل انسان‌های بزرگ تحت تأثیر قرار می‌گیرد، غیرت و احساسات مذهبی آن‌ها برمی‌انگیزد و به واکنش و شورش می‌افتند.

هوش مصنوعی: او به واسطه دین و باور پاک خود، به حق و انصاف اعتماد کرد و از این طریق به عمل کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که الهام خداوند بر تو نازل شود، نگران سحر و جادو آنها نباش. عصای خود را به جلو بینداز.

هوش مصنوعی: سینه‌ی مفسران بزرگ دین، جایگاه دریافت وحی و الهام از سوی پروردگار جهان است.

هوش مصنوعی: او گفت که فردا زمان ملاقات ماست و روز غم و اندوه بتخانه‌ها خواهد بود.

هوش مصنوعی: نام خداوند را در اینجا به وضوح بیان می‌کنم و به بت‌پرستی که در معبد است، بی‌اعتنایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از هم از لاط و عزی و منات فاصله می‌گیرم و آتش را بر جان سومنات (معبدی مهم) می‌زنم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به سوی خانه‌اش بازگشت و با خدای دانای رازها در دلش راز و نیاز کرد.

هوش مصنوعی: من خدا را می‌شناسم و در واقع خودم را هم می‌شناسم، اما عجز و ناتوانی این درویش را درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هنوز در چنگال وسوسه‌ها و خواسته‌های نفسانی‌ام گرفتار مانده‌ام، مانند کسی که در دست زنی پیر و رنجور اسیر است.

هوش مصنوعی: ای خدا، نفسم مانند مجسمه‌ای در آتش است و این بدنم، معبدی همچون معبد بت‌هاست و من خود پرستنده آن بت‌ها هستم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم بگویم که می‌خواهم معشوقه‌ام را ترک کنم یا اینکه معبد عشق را خراب و بی‌ارزش کنم؟

هوش مصنوعی: اگر من حضور داشتم، به‌راحتی می‌توانستم بر خواسته‌ها و نفس خود غلبه کنم، مانند کسی که کوه را می‌شکافد.

هوش مصنوعی: اگر من بتخانه را ویران کرده‌ام، پس چگونه توانسته‌ام جسم خود را به این خوبی پرورش دهم؟

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را در سخنی که با برهمن گفتم، بیان نکردم؛ بلکه آنچه حقیقتاً مهم است، همان سخن توحید است.

هوش مصنوعی: سر توحید از جای پنهانی بیرون آمده و آنچه را که باید، بیان کرده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، شب را به روزی تبدیل کرد که پر از طلب، ناتوانی، آغوش غم و درد و سوزش بود.

هوش مصنوعی: پیام‌آور به طور مداوم خبرهایی را به سوی ستاره‌ای به نام سماک می‌برد و خدا را به یاد می‌آورد که چطور تو به من گفتی که عصای تو را رها کنم.

هوش مصنوعی: پیام غم و اندوه من پیوسته به سمک می‌رسد، زیرا تو دستور دادی که خود را آزمایش کنم.

هوش مصنوعی: من از مقام و عظمت تو به شدت شاد و مدهوش آمده‌ام، به طوری که عصای خود را بر نام تو می‌گذارم و به تو احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در روز بعد وقتی که خورشید طلوع کرد، مردم آن شهر چه سیاه‌پوست و چه سفیدپوست، همه‌ با هم و یک‌دست به فعالیت و زندگی مشغول شدند.

هوش مصنوعی: همه افراد، چه بزرگ و کوچک، جوان و پیر، عالم و جاهل، پادشاه و وزیر، در این عالم وجود دارند.

هوش مصنوعی: همه با طبل و پرچم به سمت خانه اصلی بت‌ها راهی شدند.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به زیبایی و زینت دارد. از پارچه‌های نرم و گرانبها مانند توری، دیبا و حریر سخن می‌گوید و همچنین به زیورآلات و عطرهای خوشبو اشاره می‌کند. در کل، این بیت به تجمل و زیبایی‌های زندگی پرداخته است.

هوش مصنوعی: آن مجسمه زیبای معبد را تزئین کردند و سپس مردم به احترام آن مجسمه ایستاده اند.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به محبت و احترام عمیق افرادی نسبت به شخصی خاص وجود دارد. این افراد با بوسه‌های محبت‌آمیز به او ابراز عشق می‌کنند و در مقابل او به نشانه ادب و احترام، فروتنی به خرج می‌دهند. در واقع، این تصویر حالتی از تقدیس و ارادت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گرد آن معشوق، همانند مسلمانان که دور حرم می‌گردند، طواف کردند.

هوش مصنوعی: او را ستودند و به خاطر ویژگی‌هایش، توانایی‌هایش فراتر از حد تصور و خارج از مقایسه دانستند.

هوش مصنوعی: شهروندان آن شهر، چه زن و چه مرد، در حال ناپایداری و آشفتگی هستند و این وضعیت تا زمانی که وجود دارد ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: چشم‌هایشان به انتظار پیر دانا و خوب‌نظر است، که وقتی می‌آید، لب‌هایش پر از یاد خداست.

هوش مصنوعی: او به خاطر تواضع و فروتنی‌اش قامتش خم شده و چشمانش مانند یک رود، پر از سیلاب اشک هستند.

هوش مصنوعی: بنابراین با نیت خالص و ایمان واقعی، ابتدا وضویی تازه گرفت.

هوش مصنوعی: او بر بام رفت و اذان گفت و با این کار، درهای رحمت را در آنجا گشود.

هوش مصنوعی: زمانی که اذان "الله اکبر" گفته شد، تمام در و دیوار آن شهر به لرزه درآمد.

هوش مصنوعی: شادی و نشاط و احساسات پرجنب و جوش به همراه شور و اشتیاق و حرکات رقصان، همگی بیانگر حالتی شاداب و سرزنده هستند.

هوش مصنوعی: مردم از همه جا به صورت ناخواسته و به طور واضح صدای تکبیر را سر دادند.

هوش مصنوعی: هر شخصی از هر طرف صدای "الله اکبر" را سر داد و فریاد زد.

هوش مصنوعی: پس با شوق و عشق به یکتایی خدا زبان به سخن باز کردم و هیاهو و شور و شوق در آن شهر برخاست.

هوش مصنوعی: بلبل به سرودن نغمه‌هایی درباره یگانگی و وحدت پرداخت، در حالی که زاغ که نماد کفر و نفاق است، از میان جمعیت و انجمن پرواز کرد و دور شد.

هوش مصنوعی: پرندگان در لانه‌های خود بال زدند و آوازهایی زیبا سر دادند.

هوش مصنوعی: کودکان شیر را از دهان خود برمی‌دارند و غرق در یکتایی و خلاقیت آفرینش جهان می‌شوند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به انواع حیوانات است؛ از جمله اسب‌ها، گاوها، خرها، گوسفندها، آهوها و دیگر موجودات. به نوعی می‌توان گفت که این متن به تنوع و اهمیت این حیوانات در زندگی و طبیعت اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: همه جا را شادی و سرور پر کرده و آوازها از هر سو بلند شده است.

هوش مصنوعی: نسیمی از بهار وحدت خداوند مقتدر در آن مکان وزید.

هوش مصنوعی: هر گیاهی به حرکت درآید، لاله و نسرین دوباره به شکوفایی می‌رسند.

هوش مصنوعی: گل غنچه باز شد و لبخند زد و از آن عطر گلاب به زمین ریخت. درخت سرو به رقص درآمد و درخت صنوبر قد راست کرد.

هوش مصنوعی: بید که برای عشق و شوق خود ناله می‌زند، درخت چناری که قد و قامتش را بلند کرده، مانند گلی که بر تختی نشسته است، بر شاخه‌های درختان تکیه می‌زند.

هوش مصنوعی: سوسن به خاطر محبت و زیبایی‌اش زبانش را به سخن آورد و نرگس نیز از خواب خوش بیدار شد و چشمش را باز کرد.

هوش مصنوعی: هوا در باغ و دشت عطرپاشی می‌کند و زمین از هر طرف، از زیبایی‌های باغ سرشار شده است.

هوش مصنوعی: آب‌ها پاک و زلال شدند و بر روی هر شاخه‌ای قطرات آب قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به وجود می‌آید، همراه و هم‌نشین نور توحید است.

هوش مصنوعی: هر شروعی از توحید او ناشی می‌شود و واقعیت اصلی توحید، همانند مغز، در درون اوست؛ در حالی که سایر تجلیات آن مانند پوست، ظاهر و پوسته‌ای بدون عمق هستند.

هوش مصنوعی: از تاریکی‌های ظلمانیان نوری پدید آمد که در اعماق سیاهی‌ها مخفی است.

هوش مصنوعی: زمانی که تاریکی‌ها با نور درآمیزند، نورها از دید و دل پنهان می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت یگانگی به طور واضح نمایان می‌شود، روشنایی آن از نهان برمی‌خیزد و خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی نور حقیقت روشن می‌شود یا کسی به یاد روزهای خدایی می‌افتد.

هوش مصنوعی: رشته‌ای از نور نهان از افق نمایان می‌شود و بر دنیا و دل‌های مردم می‌تابد.

هوش مصنوعی: نور و روشنایی از وجود آدمی به اطراف می‌تابد و وجود او درک و فهمی عمیق از عالم غیب را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به حالت عشق و شگفتی وجود دارد. در این حالت، عشق و حقیقت به مانند آتش در عمق وجود انسان می‌سوزد و شعله‌ور است. نام حق، نماد وجود و حقیقت برتر است و سنگ‌ها به عنوان موانع و سختی‌ها در این مسیر به حساب می‌آیند که باید از آن‌ها عبور کرد. مانند زنا، که به معنای برگذار کردن و زنده کردن عشق است، انسان می‌تواند این موانع را با قدرت عشق و حقیقت پشت سر بگذارد.

هوش مصنوعی: وحدت به مانند پرنده‌ای است که در آشیانی نشسته و نام حق به عنوان صدای همزبان آن شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی پرنده صدای هم‌نوع خود را بشنود، برای جست‌وجو و برقراری ارتباط، پرواز کرده و از آشیانه‌اش بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: سرها به سوی هر طرف فرود می‌آید و از شادی، نگاه‌ها را می‌گشاید و بال و پر می‌زند.

هوش مصنوعی: وحدت مانند تخمی است که در خاک می‌ماند، و یاد خداوند به مانند باران و باد بهاری آن را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و ارزش والای توحید اشاره شده است، که مانند لعل و گوهر در دل شب پنهان است و از دید دیگران مخفی می‌ماند. این نشان‌دهنده عمیق‌ترین و ارزشمندترین حقیقتی است که برای بسیاری قابل درک نیست.

هوش مصنوعی: یاد خداوند زمانی در دل‌ها روشن شد که آن خانه، صحرا و دشت به نور و روشنی پر شده بودند.

هوش مصنوعی: نور توحید خداوند به مانند غنچه‌ای است که در صبحگاه با نسیمی تازه و روح‌افزا می‌آید و یاد حق را در دل‌ها زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که بلال از اذان فارغ شد، آماده شد تا وظیفه‌ای را که بعد از اذان بر عهده‌اش است، انجام دهد.