مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نی چارهٔ آنکه با تو باشم همراز</p></div>
<div class="m2"><p>نی زهرهٔ آنکه بی‌تو پردازم راز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کارم ز تو البته نمیگردد ساز</p></div>
<div class="m2"><p>کار من بیچاره حدیثی است دراز</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1385

رباعی شمارهٔ ۹۷۱

نی چاره آنکه با تو باشم همراز
نی زهره آنکه بی تو پردازم راز
کارم ز تو البته نمیگردد ساز
کار من بیچاره حدیثی است دراز

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت بیان می‌کند که تنها راهش این است که با محبوبش باشد و رازهای خود را با او در میان بگذارد. او نمی‌تواند بدون محبوبش به فکر و رازپردازی بپردازد و کارش بدون او نمی‌تواند به سامان برسد. در واقع، او احساس می‌کند که زندگی‌اش پر از غم و رازهای ناگفته است.

رباعی شمارهٔ ۹۶۹

رباعی شمارهٔ ۹۷۰

هوش مصنوعی: من چاره‌ای ندارم جز اینکه با تو باشم و رازهای دلم را با تو در میان بگذارم، و نمی‌توانم بدون تو دربارهٔ این رازها صحبت کنم.

نی چارهٔ آنکه با تو باشم همراز

نی زهرهٔ آنکه بی‌تو پردازم راز

هوش مصنوعی: کار من به تو وابسته است، اما هیچ چیز به نفع من تغییر نمی‌کند. داستان من پر از مشکلات و سختی‌هاست.

کارم ز تو البته نمیگردد ساز

کار من بیچاره حدیثی است دراز

رباعی شمارهٔ ۹۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده