مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>درد تو علاج کس پذیرد هرگز</p></div>
<div class="m2"><p>یا از تو مراد میگریزد هرگز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتی که نهال صبر در دل کشتی</p></div>
<div class="m2"><p>گیرم که بکاشتم بگیرد هرگز؟</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1384

رباعی شمارهٔ ۹۵۱

درد تو علاج کس پذیرد هرگز
یا از تو مراد میگریزد هرگز
گفتی که نهال صبر در دل کشتی
گیرم که بکاشتم بگیرد هرگز

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان حالات درونی و دردهای عمیق خود می‌پردازد و اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند به درمان درد او بپردازد و آرزویی از او برآورده نخواهد شد. همچنین، با اشاره به نهال صبر که در دل خود کاشته، به شک و تردید اشاره می‌کند که ممکن است این صبر هیچ‌گاه به ثمر نرسد و نتیجه‌ای نداشته باشد.

رباعی شمارهٔ ۹۴۹

رباعی شمارهٔ ۹۵۰

هوش مصنوعی: درد تو هیچ کس را درمان نمی‌کند و هرگز از تو چیزی به دست نمی‌آید.

درد تو علاج کس پذیرد هرگز

یا از تو مراد میگریزد هرگز

هوش مصنوعی: تو گفتی که در دل خود صبر را مانند نهالی کاشتم، اما آیا این صبر هرگز رشد خواهد کرد و به ثمر خواهد نشست؟

گفتی که نهال صبر در دل کشتی

گیرم که بکاشتم بگیرد هرگز؟

رباعی شمارهٔ ۹۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده