در تایید و تاکید همین شعر حضرت مولانا کلیم کاشانی غزلی زیبا دارد که میگوید : 

طبعی به هم رسان که بسازی به عالمی

یا همتی که از سر عالم توان گذشت 

بسیار بسیار این شعر مولانا و کلیم کاشانی پر مغز است ، درد بسیاری از ما انسانها را مولانا چشیده و نسخه ای که بیرون داده فقط مدارا کردن با انسانهای بد و دیو صفت است ، اما به نظر من سازش با آدمیان کاملا حرف درستی است ولی میتوان معادله را جور دیگر نیز حل کرد آن هم اینکه‌ اگر توان سازش با آدمیان را نداری و بد خویی و بد سرشتی دیگران تو را رنج میدهد حد اقل کاری که میتوان کرد این است که خود را از آنها بستانی ، چون آدمی بر اساس حاکمیت اراده مخیر است تا خودش را از هر شخصی که وی را رنجانده بگیرد 

برخلاف شما به نظرم اگر کسی در برابر آدمیان مدارا کند او خود نیز به گونه ای چون آنان هست ... هیچ کس در برابر جهالت و نادانی و ظلم سکوت نخواهد کرد مگر آنکس که چون او باشد و البته اضافه نمایم که این به همه نمیتوان نهاد چون برخی هستند که توان مقابله کردن ندارند ؛ و مولانا هم به خوبی این تمایز را نشان داده در مصراع دوم بیت دوم که اگر این طور نیستی پس از همانانی استی که در برابر ظلم و نادانی و بد و ... نمی‌توانند سکوت کنند و حقیقتا آنان که اینگونه بودند آنچنان ایستادند که در نهایت یا خود از ظلم ها بمردند یا به دست ظالمان بمردند ...