مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دور است ز تو نظر بهانه اینست</p></div>
<div class="m2"><p>کاین دیدهٔ ما هنوز صورت بین است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اهلیت روی تو ندارد لیکن</p></div>
<div class="m2"><p>چون برکند از تو دل که جان شیرین است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1327

رباعی شمارهٔ ۳۳۳

دور است ز تو نظر بهانه اینست
کاین دیده ما هنوز صورت بین است
اهلیت روی تو ندارد لیکن
چون برکند از تو دل که جان شیرین است

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر اشاره می‌کند که دوری از معشوق باعث می‌شود که چشم‌ها بهانه‌ای برای دیدن او پیدا نکنند. هرچند که دل به زیبایی و صورت معشوق نمی‌رسد، ولی زمانی که دل از او بریده می‌شود، جان شیرین و ارزشمند باقی می‌ماند. به طور کلی، شاعر ارتباط عشق و دل‌باختگی را با دوری و جدایی معشوق تحلیل می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۳۳۱

رباعی شمارهٔ ۳۳۲

هوش مصنوعی: چشم ما به تو نزدیک نیست، چون هنوز توانایی دیدن زیبایی‌ها را داریم.

دور است ز تو نظر بهانه اینست

کاین دیدهٔ ما هنوز صورت بین است

هوش مصنوعی: محبت و علاقه‌ای که به تو دارم، به خاطر کمالات و ویژگی‌هایت نیست، اما وقتی که دلم از تو می‌ترد، می‌فهمم که چقدر وجودت برایم اهمیت دارد و چه اندازه جان من به تو وابسته است.

اهلیت روی تو ندارد لیکن

چون برکند از تو دل که جان شیرین است

رباعی شمارهٔ ۳۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها