مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی</p></div>
<div class="m2"><p>تو مرغ کجائی که چنین خوشحالی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از نالهٔ تو بوی بقا می‌آید</p></div>
<div class="m2"><p>می‌نال بر این پرده که خوش می‌نالی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1476

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۵

مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی
تو مرغ کجایی که چنین خوشحالی
از ناله تو بوی بقا می آید
می نال بر این پرده که خوش می نالی

هوش مصنوعی: این شعر درباره آزادی و خوشحالی مرغان است. مرغان از قفس رها شده و خوشحال به نظر می‌رسند. در عین حال، ناله‌ آنها بویی از زندگی ابدی و بقای روح می‌دهد. شاعر از مرغی می‌پرسد که چرا اینقدر شاد است و از او می‌خواهد که بر این پرده (زندگی) ناله کند و خوشحالی‌اش را ابراز کند.

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۳

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۴

هوش مصنوعی: پرندگان از قفس رها شده‌اند و قفس خالی از پرندگان است. تو کجایی ای پرنده که این‌قدر خوشحالی؟

مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی

تو مرغ کجائی که چنین خوشحالی

هوش مصنوعی: از صدای نالهٔ تو حس جاودانگی و تداوم به مشام می‌رسد. برای همین، با دل‌خوشی بر این پرده ناله کن که صدایت زیبا و دل‌انگیز است.

از نالهٔ تو بوی بقا می‌آید

می‌نال بر این پرده که خوش می‌نالی

رباعی شمارهٔ ۱۹۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

آهنگ ها