مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی</p></div>
<div class="m2"><p>گه قصهٔ آ، به درد دل می‌گوئی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرگشته چرا گرد جهان می‌پوئی</p></div>
<div class="m2"><p>کو از تو برون نیست کرا می‌جویی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1472

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۲

گاه از غم او دست ز جان می شویی
گه قصه آ به درد دل می گویی
سرگشته چرا گرد جهان می پویی
کو از تو برون نیست کرا می جویی

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساسات عاطفی و درونی خود صحبت می‌کند. او در لحظاتی از غم معشوقه‌اش به شدت ناراحت و دل‌شکسته است و در دیگر لحظات با او درباره دردها و دل‌تنگی‌هایش گفتگو می‌کند. همچنین اشاره می‌کند که چرا در پی چیزی در جهان است که در حقیقت در وجود خودش پیدا نمی‌شود. در واقع، جستجو برای محبت و درک معشوق، او را به تردید و سرگردانی می‌کشاند.

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۰

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر غم او، به کلی از جان خود دست می‌شوید و گاهی هم درد دل خود را با او در میان می‌گذارید.

گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی

گه قصهٔ آ، به درد دل می‌گوئی

هوش مصنوعی: چرا در جهان سردرگم و بی‌هدف می‌گردی، در حالی که هیچ‌جا جز خودت نیست که دنبال آن می‌گردی؟

سرگشته چرا گرد جهان می‌پوئی

کو از تو برون نیست کرا می‌جویی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها