مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی</p></div>
<div class="m2"><p>بر بوی ثواب در وبالم کردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از توبرهٔ تو جو ندزدیدم من</p></div>
<div class="m2"><p>از بهر چه جرم در جوالم کردی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1455

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۹

ای خواجه چرا بی پر و بالم کردی
بر بوی ثواب در وبالم کردی
از توبره تو جو ندزدیدم من
از بهر چه جرم در جوالم کردی

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از خواجه می‌پرسد که چرا او را بدون حمایت و یاری رها کرده است. گوینده احساس می‌کند که خواجه به او ظلم کرده و در حالی که چیزی از او ندزدیده، به خاطر جرم فرضی‌اش مورد عذاب قرار گرفته است. این شعر بیانگر احساس بی‌پناهی و نارضایتی از بی‌عدالتی است.

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸

هوش مصنوعی: ای آقای من، چرا به خاطر شوق به ثواب، مرا بی‌پر و بال کردی؟

ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

بر بوی ثواب در وبالم کردی

هوش مصنوعی: من از کیسه‌ات دانه‌ای نبردم، پس چرا به من چنین اتهامی زدی؟

از توبرهٔ تو جو ندزدیدم من

از بهر چه جرم در جوالم کردی

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها