رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴
ای از تو مرا گوش پرودیده بهی
خوش آنکه ز گوش پای بر دیده نهی
تو مردم دیدهای نه آویزهٔ گوش
از گوش بدیده آ که در دیده نهی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای از تو مرا گوش پرودیده بهی
خوش آنکه ز گوش پای بر دیده نهی
هوش مصنوعی: ای که تو با نیکوییهای خود، من را آگاه و مهارت یافته کردی، خوشا به حال تو که با فرود آوردن نگاهت بر چشم من، لطف و محبتت را به من نشان میدهی.
تو مردم دیدهای نه آویزهٔ گوش
از گوش بدیده آ که در دیده نهی
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که تو در زندگی تجربیات بسیاری را دیدهای و به هر چیزی که در گوش تو قرار گرفته توجه نکن، زیرا آنچه در دیدگان توست اهمیت بیشتری دارد. به عبارت دیگر، توجه به چیزهای ظاهری و سطحی نباید تو را از دیدن واقعیتهای عمیقتر بازدارد.

مولانا