مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سه چیز ز من ربوده‌ای بگزیده</p></div>
<div class="m2"><p>صبر از دل و رنگ از رخ و خواب از دیده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چابک دستی که دست و بازوت درست</p></div>
<div class="m2"><p>تصویر عقول چون تو نازائیده</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1446

رباعی شمارهٔ ۱۶۳۰

سه چیز ز من ربوده ای بگزیده
صبر از دل و رنگ از رخ و خواب از دیده
چابک دستی که دست و بازوت درست
تصویر عقول چون تو نازاییده

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به سه چیز از دست رفته اشاره می‌کند: صبر، رنگ و خواب. او از حالتی رنج می‌برد که به خاطر یک انسان چابک و زیبا، این احساسات را از دست داده است. همچنین به طور غیرمستقیم به نادر بودن افرادی با چنین ویژگی‌هایی اشاره می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۸

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۹

هوش مصنوعی: سه چیز از من ربوده‌ای: صبر و آرامش از دل من، رنگ و شکوه از چهره‌ام و خواب و آرامش از چشمانم.

سه چیز ز من ربوده‌ای بگزیده

صبر از دل و رنگ از رخ و خواب از دیده

هوش مصنوعی: دستی چابک و توانا که همچون تصویر عقل ها برآمده است و به خوبی شکل گرفته، تو به این صورت آفریده نشده‌ای.

چابک دستی که دست و بازوت درست

تصویر عقول چون تو نازائیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده