گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۷

بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
ای جان جهان غصهٔ بیگاه شدن
آنکس داند که گم شدش گوساله

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
هوش مصنوعی: شب که فرامی‌رسد، دل هنوز از ناله و اندوه رهایی نمی‌یابد و نمی‌توان در کلام از غم‌های طولانی و عمیق زندگی سخن گفت.
ای جان جهان غصهٔ بیگاه شدن
آنکس داند که گم شدش گوساله
هوش مصنوعی: این بیت به غم و اندوه اشاره دارد و به نوعی نشان می‌دهد که تنها کسی می‌تواند درد و ناامیدی ناشی از از دست دادن چیزی ارزشمند را درک کند که خود در چنین وضعیتی قرار گرفته است. به عبارتی دیگر، کسی که خود را در شرایط سخت و دشوار می‌بیند، بهتر می‌تواند حس غم و فقدان را بفهمد.