مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نی از پیِ کسب سوی بازار شویم</p></div>
<div class="m2"><p>نی چون دهقان خوشهٔ گندم درَویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نی از پی وقف بندهٔ وقف شویم</p></div>
<div class="m2"><p>ما وقف تو، ما وقف تو، ما وقف توایم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1422

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۲

نی از پی کسب سوی بازار شویم
نی چون دهقان خوشه گندم درویم
نی از پی وقف بنده وقف شویم
ما وقف تو ما وقف تو ما وقف توایم

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به این موضوع می‌پردازد که به دنبال کسب درآمد و به دست آوردن رزق، همرنگ با زندگی روزمره می‌شود. او خود را به‌گونه‌ای مانند دهقانی می‌بیند که درو می‌کند، همچنین اشاره به وقف و فدای خود برای خداوند دارد. در نهایت، این اشعار بیانگر نیت و ارادت شاعر به الهی است که خود را وقف او کرده است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۰

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۱

هوش مصنوعی: ما برای کسب درآمد به بازار نمی‌رویم و مانند دهقان، خوشه‌های گندم را درو نمی‌کنیم.

نی از پیِ کسب سوی بازار شویم

نی چون دهقان خوشهٔ گندم درَویم

هوش مصنوعی: ما برای خدمت به تو آماده‌ایم و خود را وقف تو کرده‌ایم.

نی از پی وقف بندهٔ وقف شویم

ما وقف تو، ما وقف تو، ما وقف توایم

رباعی شمارهٔ ۱۳۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده