هوش مصنوعی: به او گفتم که چنین کارهایی نکن، ای جان؛ غم نمی‌تواند به جان ما آسیب بزند. او پاسخ داد که این موضوع نمی‌تواند از خود من باشد.

هوش مصنوعی: غم من چقدر قدرت دارد که بتواند خودش را نشان دهد؟ مانند تکه‌ای که اگر نباشد، نمی‌توانم آن را بسوزانم.

هوش مصنوعی: غم از ما می‌ترسد و ما را نیک می‌شناسد. اگر آتش وجودم شعله‌ور نباشد، صد دودی از آن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: غم دشمن خود را می‌شناسد و به اندازه خود آگاه است؛ در خدمت اطاعت‌کنندگان، جز مانند زمین، هیچ چیز وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی تو از آن ما هستی، حتی اگر به زهر هم نزدیک شوی، هیچ جا برای زهر بودن وجود ندارد؛ تا زمانی که عسل و شیرینی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در میان دود و آتش، ابراهیم خلیل (علیه‌السلام) خوشحال است و فقط خدا می‌داند که این حالت چه معنایی دارد، چرا که هر کسی قابل اعتماد نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که به راستی قابل اعتماد باشد، با عالم غیب ارتباط برقرار می‌کند. هر موجودی مشابه خود را جذب می‌کند، اگرچه ممکن است همنشینش این‌گونه نباشد.

هوش مصنوعی: دست تو مانند نور است و من می‌خواهم که دست موسی در آستین نگنجد، یعنی می‌خواهم از قدرت و نورانیت تو بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو نباشی، هیچ چیز خوشبختی و شادی نمی‌تواند شکوفا شود؛ ای جان، ما فقط تو را می‌پرستیم و از تو یاری می‌طلبیم.