هوش مصنوعی: این جان مثل یک پیمانه است، اما چه چیزی از اصل و حقیقت می‌داند؟ او تنها از آنچه در اطرافش است می‌پذیرد و در نهایت به خاک بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در عشق او، بی‌قراری و شور و شوقی وجود دارد که او را به سادگی به دنیای انسان‌ها می‌آورد و از مقام‌های بلند، نعمت‌ها و برکاتش را به زمین نازل می‌کند.

هوش مصنوعی: شاید هرگز کسی از طرف ما خبر نداشت که چه چیزی ما را به سوی مقصود می‌برد. ای کاش کسی از طرف مقابل خبر داشت که چه چیزهایی از ما گرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: خاک به خاطر فداکاری جان‌ها درخشان شده است، مانند معادنی که خاکشان به سخن درآمده و به نکته‌هایی از جهان اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: هنگامی که درباره جنگل صحبت می‌شود، این جنگل همیشه در حال حرکت است و به راز جان ما احترام می‌گذارد و آن را از دیگران پنهان نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا صدای پلنگ و آهو به گوش می‌رسد و این صداها نشان‌دهنده‌ی ناامنی و ترس است. آهو به دنبال پناهگاهی است و در این شرایط، ما نیز به نوعی در حال درک آن احساس ناامنی و خطر هستیم.

هوش مصنوعی: شیری که ما را از خود نمی‌گیرد، همان شیری است که ما را از چنگ خودش نجات می‌دهد.

هوش مصنوعی: آن شیر خودی ما را فریب می‌دهد و مانند یک آهو با زیبایی و جذابیتش ما را به سمت خود می‌کشد و به جنگل و مناطق دورتر می‌برد.

هوش مصنوعی: زمانی که فاتحه‌ای می‌خوانیم، گاهی به پیروزی‌ها و موفقیت‌هایی دست پیدا می‌کنیم و گاهی اوقات این دعا و فاتحه چنان لطیف و دلنشین می‌شود که او (معشوق) از روی ناز و محبت به ما توجهی نخواهد کرد.