هوش مصنوعی: در این بیت به شخصی اشاره می‌شود که تحت تأثیر حالتی مستی است و به سوی میخانه و جایی که شراب سرو می‌شود، کشیده می‌شود. این شخص همچنین به زیبایی و جذابیت ساقی که در آنجا حضور دارد، توجه ویژه‌ای دارد و احساساتی همانند عشق یا جاذبه به او دارد. در واقع، این حالت مستی او را به دنیای لذت و زیبایی می‌برد.

هوش مصنوعی: مستی وجود دارد که مرا به سوی عشق می‌کشاند و از این صف طولانی ناله‌ها، توجه مرا به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: نعل به نشانه ای از محبت و زیبایی است که به زمین جاویدان می‌رسد، مانند بوسه‌ای که به خاک می‌افتد. لعل هم نماد خلوص و جذابیت است که به سمت شراب و نوشیدنی می‌کشد. اینجا مفهوم زیبایی و عشق به اشیاء مادی و معنوی به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: ما جان خود را فدای آن شراب می‌کنیم و دست به سوی آن دراز می‌کنیم، زیرا عقل ما زودتر به سوی داستان‌ها و افسانه‌ها می‌رود.

هوش مصنوعی: دل از زیبایی رنگ و شمایل زلف او به شدت شگفت‌زده است، چرا که مانند موسی، سر خود را بر روی شانه‌اش گذاشته و به زیبایی او دل بسته است.