هوش مصنوعی: ما نیز مانند مستانی هستیم که برای نوشیدن شراب به ساقی نیاز داریم، اما اگر این ساقی با تمام شیرینی‌هایش، طعم تلخی به ما بدهد، ممکن است که نتوانیم از آن لذت ببریم.

هوش مصنوعی: اگر آن معشوق با زیبایی‌هایش ناز کند و خود را به رخ بکشد، به خدا که حتی تاج و تخت پادشاهی را هم از او خواهد گرفت و به چنگ خواهد آورد.

هوش مصنوعی: من دلی شاد و سرشار از عشق دارم و به خاطر آن، نهایت لذت را می‌برم. اما در نهایت، مثل دیگران، به مرگ خواهیم رسید و باید بپذیریم که زندگی و اتفاقاتش چه تاثیری بر ما می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تو به ساقی دستور بده که آن شادی پایدار را بیاورد تا باده‌ای که می‌نوشیم، تحت تأثیر باد و شرایط ناپایدار قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: در حالتی که برخی افراد در مورد محرم و نامحرم صحبت می‌کنند، هیچگونه نگرانی از غم و اندوه ندارند و در زمان بحران یا مصیبت، دست به اقدامی نمی‌زنند.

هوش مصنوعی: زمانی که شمع پروانه بیچاره را می‌سوزاند، همچون این است که جعد و فرش را به هم می‌ریزد و چهره را زیبا می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی پروانه جان خود را از دست می‌دهد، برایش زندگی‌ای قرضی می‌ماند. آن جان مانند آتش است که از یک وزنه سنگین تغذیه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر که از می باقی جرعه‌ای بنوشی، هر تصوری که در دل داشته باشی، به تو نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای عشق حقیقی و الهی، شمس تبریزی، هرچقدر که تو به این عشق اضافه کنی، این حال و دید را نیز افزایش می‌دهد.