هوش مصنوعی: در گذشته، جز زیبایی و درخشندگی تو چیزی وجود ندارد. آیا کسی هست که تحت تأثیر عشق تو قرار نگرفته باشد؟

هوش مصنوعی: ای دل، در پی جان جانان نرو، زیرا او به من نزدیک است و رفتن به دور از او نیست.

هوش مصنوعی: جایگاه تابش خورشید کجا می‌تواند با نور ماه مقابله کند، و این موضوع برای کسی که شناخته شده نیست، چه اهمیتی دارد؟

هوش مصنوعی: فکر و اندیشه تنها یک نوع پرده است و چیزی جز خود اندیشه نیست. آن را رها کن، زیرا چیزی که در پشتش پنهان است، پنهان نیست.

هوش مصنوعی: ای شیرینی که از فکر مگس دوری، تو مانند عسل هستی که از بدن زنبور به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که بعد از این غصه و اندوه بخورد، دیگر نمی‌تواند با چهره‌ای مانند تو عذر و بهانه بیاورد.

هوش مصنوعی: هر دلی که عشق را نچشیده باشد، در واقع هیچ ارزش و اهمیتی ندارد و در نهایت تنها به خاک برمی‌گردد و این بازگشت به خاک چیزی جز یک پوشش زیبا نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی در تفکر و عقل خود کور نباشد، می‌تواند وجود خدا را در تابش و تأثیرات اندیشه‌های هر منکری مشاهده کند.

هوش مصنوعی: هر کسی، چه پیر باشد و چه جوان، اگر آب حیات را بنوشد، مرگ نمی‌تواند به او نزدیک شود و او را تسخیر کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که وقتی پرده‌ بر‌داشته می‌شود، رمز و حقیقت عشق نمایان می‌شود و در این حال، ماه و خورشید عشق را می‌شناسند و درک می‌کنند که این عشق، چیزی فراتر از زیبایی ظاهری است و به نوعی عمیق‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شمس دین، که مایه افتخار تبریز است، نمی‌تواند اسرار تو را فاش کند.