در بیت سوم می فرماید:
آه از آن موسیی کانک بدیدش دمی
گشته رمیده ز خلق بر مثل سامریست
مستفاد از آیه 97 سوره طه
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَکَ فِی الْحَیَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَإِنَّ لَکَ مَوْعِدًا لَّنْ تُخْلَفَهُ وَانظُرْ إِلَی إِلَهِکَ الَّذِی ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفًا لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِی الْیَمِّ نَسْفًا ﴿97﴾
گفت پس برو که بهره تو در زندگی این باشد که [به هر که نزدیک تو آمد] بگویی [به من] دست مزنید و تو را موعدی خواهد بود که هرگز از آن تخلف نخواهی کرد و [اینک] به آن خدایی که پیوسته ملازمش بودی بنگر آن را قطعا می‏سوزانیم و خاکسترش می‏کنیم [و] در دریا فرو می‏پاشیم (97)
در تصحیح مرحوم فروازنفر چاپ یوم 1363 در پاورقی به این آیه اشاره شده است ولی به اشتباه شماره آیه را 98 قید فرموده اند.