ناداشت یعنی کسی که چیزی ندارد وافزون بر اینکه چیزی ندارد هیچ صفت خوبی هم ندارد میشود آنرا به جای اصطلاح بی همه چیز به کار برد .به نظر خوش نما تر هم می آید

دست گزان هم زیباست و برای رساندن تعجب به کار میرود به جای از فرط تعجب میتوان دست گزان یا انگشت گزان و یا اصلا انگشت به دهان را به کار برد

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است
آن برگ رزان بین که بر آن شاخ رزان است
گویی به مثل پیرهن رنگرزان است
دهقان به تعجب سر انگشت گزان است
کاندر چمن و باغ نه گل ماند و نه گلزار
منوچهری

کاندر چمن و باغ نه گل ماند و نه گلنار

جزو من از کل ببرد
چون نبود درد مرا..

مطلع این غزل... کار در اورد مرا. در اینجا کام در اورد مرا نوشته شده

احسنت بر خانم جوزی

در این بیت

حسن غریب تو مرا کرد غریب دو جهان................فردی تو چون نکند از همگان فرد مرا

دو جناس تام دارد، غریب اول به معنی شگفت‌انگیز و غریب دوم به معنی تنهامانده و بی‌آشنا است.

فرد اول به معنی یگانه و بی‌همتا بودن و فرد دوم به معنی تنها بودن است.

مصراع «فتنه عشاق کند آن رخ چون روز تو را» در واقع چنین است: «آن رخ چون روز، تو را فتنة عشاق کند.» 

یعنی روی زیبا و روشن تو مایة آزمایش و پختگی عاشقان است. 

از دوستانی که این اشعار را به طور صوتی ضبط و ارسال کرده اند بسیار سپاسگذارم

غزل بسیار زیبا و جانانه و هنرمندانه در وصف شمس تبریز و آشنایی و جدایی اش با جلال‌دین که چگونه هم او را و خود را چون پرچم در جهان به رخس و افراختگی درآورد و نیرومندی و توان شمس در برگزیدن و دگرگون ساختن و پرورش کسی چون جلال‌دین را میرساند