هوش مصنوعی: روزنه دل! آه چقدر زیبا و خوش‌نما هستی، آیا تو همان روزنه‌ای نیستی که به خاطر یارم به وجود آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای عمر، ای درخت خرما، آیا اجازه می‌دهی به سوی میوه‌های تو بروم تا تو را به دست آورم؟

هوش مصنوعی: اگر در آن خانه نیستی، پس چرا چنین نور و روشنی را به نمایش می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: هر چراغی روزی خاموش می‌شود، جز تو ای اصل و ماهیت واقعی.

هوش مصنوعی: هر آنچه در دنیا اتفاق می‌افتد و تغییر می‌کند، قانون و قضا و قدر است؛ اما تو کسی هستی که اصل و ریشهٔ جاودانگی و ماندگاری را به وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: ای نفس، حرص و طمع را در خود جای نده و به آن وابسته مشو.

هوش مصنوعی: چرا غذایی را که در دام است می‌خوری؟ چرا به چیزی که سرد و بی‌حالت است ضربه می‌زنی؟

هوش مصنوعی: نوشیدنی خواسته‌هایت تو را مسموم می‌کند و ترفندهای دشمنان در کمین‌اند.

هوش مصنوعی: سختی و ناپایداری دنیا مانند کمان است که بر روی پر عادت کرده، بر اثر فشار تیر می‌تواند به سمت خطر برود. از این رو، در چنین وضعیتی، چرا باید احساس امنیت کنیم؟

هوش مصنوعی: زندگی به پایان رسیده و زمان به تنگی افتاده است، ای نیکوکار، دست کسی که در حال هلاکت است را بگیر.

هوش مصنوعی: اگر همه‌ی دنیا و مملکت‌ها به من تعلق پیدا کنند، با این حال بدون تو من خود را فقیر می‌بینم و غنی نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: غیر از نور چهره‌ات هیچ چیز دیگری را نمی‌خواهم و به جز عشق تو هیچ چیزی برایم ارزش ندارد.