مصرع دهم باید {{ لا رووسا تری و لا اذناب}} باشد

یار آمد به صلح ای اصحاب

بر شبستان برآمد آن مهتاب 

نوبت هجر و انتظار گذشت

پس از این کاه ما و آن خیزاب

آفتاب جمال سینه گشاد

سایبان ها کنیم جمله خراب

ادب عشق جمله بی‌ادبیست

رخش و میدان و پهلوان و شتاب

بادهٔ عشق ننگ و نام شکست

یافت ره سوار چو دید سراب

لذت عشق با دماغ آمیخت

لذت از فهم کم جو ای بی تاب

دختران ضمیر سرمستند

می وزد باد خرم و شاداب

گر شما محرم ضمیر نه‌اید

می نجویید گوهر نایاب

شمس تبریز جام عشق از تو

ما و نغمه چنگ و تار و رباب

درود

یکی از مصراع ها اینجور معنی جذابتری داره

باده عشق ننگ و نام شکست

ره یافت سوار چو شد خراب

گر شما محرم ضمیر نه اید

طلب کنید از آن ارباب

کار جلال‌دین به رخس درآوردن همه است که اینجا رخسی میان میدان پدید آمد نخست خود جلال‌دین هنگامی که پاره‌ای پارسی و ‌پاره‌ای عربی میگوید خود نوعی رقصیدن است و چون از دختران ضمیر نام برد یاد دختران جمشید مرا به رخس آورد و عربی ها را پارسی گفتم و وحید جان هم به زیبایی به میدان آمد