هوش مصنوعی: قسمت ابتدایی این بیت به دعوت به نوشیدن خمر قرمز اشاره دارد، و قسمت دوم بیان می‌کند که انگار این نوشیدنی از خون من جدا نشده است. به طور کلی، شاعر به پیوند عمیق بین خود و این نوشیدنی زیبایی اشاره کرده و حس نزدیکی و تعلق خاطر را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که جام را از دهانم پایین می‌آورم، نور آن بر روی گونه‌هایم نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به افرادی که از خوشی و لذتی عمیق بهره‌مندند، باید آفرین گفت و برعکس، به کسانی که به سختی و مشکلات دچارند، متاسف بود.

هوش مصنوعی: اگر در غم و اندوه هستی، سراغ نوشیدنی بگیر تا شاید شادی و خوشحالی به دلت بیاورد.

هوش مصنوعی: بیا و از شراب بنوش، ای محبوب با لب‌های شیرینت؛ اگر کسی وجود دارد که به این نوشیدنی اجازه داده شده است.

هوش مصنوعی: اگر صوفی هستی، نام فردا را نبر؛ همین حالا با کسی یکی شو و همدم باش.

هوش مصنوعی: برای چنین دنیای ارزشمندی، اگر کسی بی‌خبر و نادان باشد، باید مملکت را به او بسپاریم.

هوش مصنوعی: اگر دل تو در دریای وجودش یک جرعه بنوشد، ویژگی‌های ارزشمند انسانی را می‌تواند به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: چرا در جمع دوستانت خود را محدود می‌کنی و چرا در صحبت‌های دلنشین و صمیمی سرد و بی‌احساس هستی؟

هوش مصنوعی: چرا با اولین لیوان خود را به چپ و راست نشان می‌دهی؟ آیا از که برتری نداری؟

هوش مصنوعی: از ظرف آسمان، صاف‌تر و زلال‌تر چیزی وجود ندارد که بالاتر از این گنبد بزرگ باشد.

هوش مصنوعی: ای دوست، بیا بنوش! خود را از دغدغه‌ها رها کن، چرا که نوشیدن این شراب، آرامش‌بخش و تسکین‌دهنده است.

هوش مصنوعی: تو مانند موسی پسر عمران هستی و جانت مانند جان عیسی مریم لطیف و پاک است.

هوش مصنوعی: مانند یوسف که در دل مجلسی پر از فتنه است، خوشبختی و لذت مانند باده‌ای است که دشمنی را در دل می‌پروراند.

هوش مصنوعی: به هر بادی به سرعت جا نزن، چرا که باید مثل کوه در موقعیت خود استوار و محکم باشی.

هوش مصنوعی: به طرف زهره برو که زهره دسیسه‌ای ندارد و تنها کژدم است که از خود کژدمی دارد.

هوش مصنوعی: من به سراغ تو آمده‌ام، زیرا از محبت و بخشش و انسانیت تو بهره‌مند شدم.

هوش مصنوعی: خال زیبایی که بر روی صورت توست، به نوعی محلی امن و دلنشین برای دل‌های بی‌نوا و غریب است.

هوش مصنوعی: ای بهار زندگی و شهر عشق، ای سرور پادشاهان! پس به من فرمان بده.

هوش مصنوعی: مردم به عشق و شوق تو گریخته‌اند و در حیرتند، اما تو مانند زلف‌های تاب‌دار و پیچیده‌ات چرا درهم و ناواضحی؟

هوش مصنوعی: آیا ممکن است حضور شمس تبریز تو را به جنون نزدیک کرده باشد که حالا به این شکل خراب و بی‌خبر از خودت زندگی می‌کنی؟