هوش مصنوعی: به آنچه خداوند برای من مقدر کرده است راضی‌ام و کار خود را به او سپرده‌ام، ای خالق دل من.

هوش مصنوعی: خداوند در گذشته کارهای نیکو انجام داده است و همین‌طور در آینده نیز کارهای نیکو خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، جان هر پرهیزکار را به گردش می‌آور، مانند مردان واقعی.

هوش مصنوعی: خودت را از فکر و خیال رها کن و به زندگی‌ات توجه کن، چرا که افکار بر زندگی‌ات تسلط دارند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و جلوه بهشت ظهور کند، نه جهنم باقی می‌ماند و نه کسی در آن رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر تو از ما دور شوی، ما هم از تو دور خواهیم شد، و این دوری برای ما حقی را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: در بین شب و روز تفاوتی وجود ندارد، زیرا تو نه به سمت غربی و نه به سمت شرقی هستی.

هوش مصنوعی: با زار و نیاز فراوان، شراب‌نوش را به سادگی می‌دهی، آیا کسی ساقی را با این مهربانی و توجه دیده است؟

هوش مصنوعی: شراب را به سخن می‌آور و شادی را به همراه برقص، تا اینکه کلوخ‌ها از حرارت منطق به تهی تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که حقیقت را جستجو می‌کنی و دل پاکی داری، چرا به زیرکی‌های خود می‌پردازی؟ آیا این نوعی نادانی نیست؟

هوش مصنوعی: اگر دل و جان از فکر آسوده و آرام بودند، پس چرا به حالت شگفتی و سرمستی رفتند و در موسیقی غرق شدند؟

هوش مصنوعی: تو تنها دلیل خوبی‌ات چیست؟ تو عذرا چه دلیلی دارد که این‌گونه بی‌تاب باشد؟

هوش مصنوعی: اگر از سران خود و زیبایی‌هایت استفاده کنی، همان لکه‌ای را که می‌کشی، نشان دهنده‌ی شایستگی توست.

هوش مصنوعی: همه بر درد و رنج عشق آگاه هستند، اگرچه پادشاه هستند، جز درد خار و غم عاشقی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و ببین که حق چه راهی را برای ورود به افکارت باز کرده است؛ آیا در ذهنت نکته‌ای پیچیده وجود دارد؟