هوش مصنوعی: اگر با مهربانی به سوی شاه بروی، همه چیز در آرامش و خنکای باغ خواهد بود، ولی اگر با خشم بروی، همانند این است که ریشه‌ها را از زمین بیرون می‌کشی.

هوش مصنوعی: می‌دانی که پرنده عاشق بر روی گل چقدر غمگین و ناله‌کنان آواز می‌خواند؟ او به یاد روزهای جوانی و عشق، در فراق محبوبش دلتنگی می‌کند.

هوش مصنوعی: عقل و فکر من از وجود تو تازه و زنده می‌شود. تو همان عقل منی و تو همان جان منی.

هوش مصنوعی: من از بخشش و نعمت تو سرمست هستم، زیرا می‌دانم که با وجود تمام گناهانم، تو هرگز از دلم دل نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: تاج تو بر سر ماست و نور تو در کنار ماست. بوی تو راهنمای ماست، اگر تو راه ما را نشان ندهی.

هوش مصنوعی: اگر نگهبان گوسفندانت را در امان نگه‌داری، همه‌ی آنها در سایه‌ی رحمت و لطف تو در امنیت خواهند بود.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که با تو سخن می‌گویم، حس می‌کنم از خودم دور می‌شوم. اگر نه به خاطر صحبت کردن با تو، هرگز مرا نمی‌دیدی.

هوش مصنوعی: ای جان، تو در بدن اسیری و این بدن، مانع توست. سر تو در دامی است و دل تو در سرزمینی دیگر به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ای دل، زمانی که در سرزمین خود هستی، به یاد صحبت‌های ما باش. در نهایت، رفیق بدی در مسیر آزمایش و دشواری‌ها همراهی‌ات خواهد کرد.