هوش مصنوعی: نشسته‌ای با چهره‌ای ناخوشایند و بهانه‌گیری می‌کنی که من آب نده‌ام، اما بدان که اگر با بی‌احتیاطی کوزه را بشکنی، نخواهم توانست آبی به تو بدهم.

هوش مصنوعی: اگر هزار کوزه طلا به جای آنچه در دل دارم به تو بدهم، خواهش می‌کنم مرا سخت نگیر، چرا که آنچه در مستی از دست رفته، برایم اهمیت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: وقتی تو خود آب حیات هستی، دیگر چه نیازی به کوزه و ظرف است؟ جان و جهان در حضور تو به معنای واقعی خودشان می‌رسند.

هوش مصنوعی: بیایید که امروز روز خوبی است و جشنی برپا کنیم، اما مانند دیشب کاری نکن که ناگهان از جمع کنار بروید.

هوش مصنوعی: به خانه عشق رفتم و خوشحال و سرمست از تو بودم. عشق به من گفت که بیا و احساس کن که از غم و مشکلات رهایی یافته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دلی را شاد کنی، هزار جان به او هدیه می‌دهی و اگر بدنی را درمان کنی، مانند این است که هزار زخم را با مرهمی پر کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا پای تو را نگیرم که تو بهترین و باارزش‌ترین هستی؟ چرا دست تو را نبوسم که تو دارای دستی با مقام و بزرگوار هستی؟

هوش مصنوعی: ای دل، می بگیر و از حال مستی‌ها رهایی یاب. این معشوق زیبا را بپرست، همانطور که او تو را پرستش می‌کند.

هوش مصنوعی: برو ای دل به سمت خوشبختی و سعادت، به سوی دنیای عاطفی و معنوی. این را شکر کن که به خوش شانسی و بخت خوبی دست پیدا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ساکت باش، زیرا حتی اگر همه ثروتمندان و توانگران دنیا حرف‌های تو را به طلا بنویسند، باز هم چیزی که گفتی مهم نیست.

هوش مصنوعی: نور و روشنی الهی و رهبر هدایت، حسام الدین که یک یاور برای انسان‌هاست، از این دنیا و مشکلات آن به اوج و تعالی روحی دست یافته است.