هوش مصنوعی: وقتی که عشق وارد دل و جانم شد و آن را خراب کرد، نور عشق مانند آفتابی در ویرانه‌های دل من روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: من از شرم این کرم به شدت افتاده‌ام؛ چرا که اویی که وزیر است و دعایم را کرده، باعث شده دعایم مستجاب شود.

هوش مصنوعی: چهره‌ای زیبا و دلنشین مرا به زانو درآورد، اما وقتی به آن نگاه کردم متوجه شدم که آن فقط یک نقاب است.

هوش مصنوعی: از تابش آن نور، جهانی به شدت سوخته و ذوب شده است. الهی! چگونه ممکن است آن پادشاه بدون پوشش و حجاب باشد؟

هوش مصنوعی: عشق بر من چیره شد و من از آن فاصله گرفتم، اما عشق به دنبال من برگشت و مرا مانند عقابی که طعمه‌اش را می‌بلعد، در خود گرفت.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که زمان به من ضربه زده، من نیز با آن روبه‌رو شدم. در دنیای شیرین و پاکی فرو رفتم و از عذاب‌ها و سختی‌ها رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: کسی که طعم سختی‌ها و مشکلات را نمی‌چشد، در اصل به خاطر این است که لذت حقیقی و شیرینی آن‌ها را از این تجربیات نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: به خاطر این اعتمادی که انبیا دارند، بلایا را آرامش می‌کنند، زیرا که هیچ وقت از آتش نمی‌ترسند و مانند آب بر آن غلبه می‌کنند.