هوش مصنوعی: چه نور و زیبایی از چهره‌ای درخشان که با ورودش به دنیای وجود، چون روز روشنایی بر روزی خوشبختی تابیده است.

هوش مصنوعی: هزاران گل سوسن نادر از روی گل شکوفه کردند و هزاران روش زیبا و دل‌انگیز را در آن چمن محقق ساختی.

هوش مصنوعی: هزاران لباس زیبا و باارزش را همچون گل بنفشه پاره کردی، چون تو دل و روح مرید خود را به پر و بال داده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به زیبایی و نیکویی عقل را تحت تأثیر قرار می‌دهی، عقل به چیزی بی‌ارزش تبدیل می‌شود و تو مانند نسیمی ملایم و دلپذیری هستی.

هوش مصنوعی: گل که در برابر باد می‌ایستد، عقلش را درک نمی‌کند. چون نمی‌داند که زیبایی و خوبی‌اش از نسیم لطیف اوست.

هوش مصنوعی: شرابی که انسان را به شدت مست می‌کند، قطعا ارزشش از دو صد نوع خمار بیشتر است. پس چطور می‌شود که وجود آدمی از شادی و خوشحالی گیج و بی‌تاب نمی‌شود؟