هوش مصنوعی: ای دل، تو مانند آهن هستی و مانند آینه، با جان من آشنا و دوستی قدیمی هستی.

هوش مصنوعی: در دل آیینه من، آینه خودم هم حاضر است. آیا کسی هست که بتواند این راز را بگشاید و بگوید چه کسی در دل من وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ای آقای من، چرا عشق به دین از تو دور شده است، در حالی که احمد (پیامبر) همواره تو را می‌بیند و در نظرش گرامی هستی؟

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که انتخاب کردی، دانه‌ای خوشمزه و شیرین فراهم کن که از طرف چین آمده است؛ پرنده تو در دلش غم و اندوهی دارد.

هوش مصنوعی: ای شیر خدا، چرا به این حالت درآمده‌ای که همدم و همراه بوزینه شده‌ای؟

هوش مصنوعی: به ظاهر بدن توجه نکن، زیرا او تنها لباس‌پوشی است که گاهی به عبای پشمی ملبس می‌شود.

هوش مصنوعی: به خودت یادآوری کن که همه‌ی عشق و احساساتت را به محبوبت بسپار، تا دلت در حسادت و کینه خراب نشود.

هوش مصنوعی: سینه‌ای که پاک و معصوم است و عشق در آن جا دارد، مانند فرشی است برای وجود چنین سینه‌ای.

هوش مصنوعی: تشنه به دنبال نوشیدنی، خسته از ضربه‌ها و سختی‌ها، در این غربت و دلتنگی، آرامشی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که دانایی و خرد دارد مانند شکر شیرین است. صورت‌ها و اشکال مانند نی زیبا و موزون هستند. معانی و مفهوم‌ها مانند نوشیدنی خوشمزه هستند و کلام نیز مانند جواهراتی ارزشمند و قیمتی است.

هوش مصنوعی: وقتی که عروس خوش هیچ‌گونه خوبی نداشته باشد، روح‌ها از حسرت و اندوه آسایش نمی‌گیرند، حتی اگر از بهترین پارچه‌ها و طلاها هم باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که از این دنیا می‌روی، جانت را به قیمت یک شراب بی‌مزه و بی‌خاصیت عوض کن.

هوش مصنوعی: بدن خود را مانند یک خانه تزیین کن، با باغچه و گل‌های زیبا، و گوشه‌ای از دل خود را به مکانی برای عبادت و استراحت اختصاص بده.

هوش مصنوعی: هر نفسی که می‌گذرد، گواهی را به نظر یکتا و واحدی می‌آورد که به مانند یک لوزینه نادر است.

هوش مصنوعی: سکوت کن و با پرنده‌ای که از زمین بیرون آمده، داستان دریا را بازگو نکن. تو چه چیز اصیلی می‌توانی به پادشاهی که به زیبایی معروف است، ارائه دهی؟