هوش مصنوعی: هرچند تو در وسط میدان قدرت و جذابیتی به مانند شیر و خورشید داری، اما باز هم وقتی به زیر آب بروی و غرق شوی، نمی‌توانی از آن اهمیت و زیبایی خود استفاده کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به دعوت از کسی برای آوردن اسبی چالاک و همچنین یک نوشیدنی دلنشین اشاره دارد. شاعر به اهمیت لذت از زندگی و احساس سرخوشی اشاره می‌کند و خواهان تجربه‌های شیرین و شاداب است.

هوش مصنوعی: شبی ندارم که خوابم نبرد و بی‌قرارم، تا صبح فقط به یاد تو هستم. سرنوشت من به خاطر عشق تو تقدیرم را محدود کرده است و خوشبختی را از من گرفته.

هوش مصنوعی: در زمینۀ عشق و زندگی، تو از پا در آمده‌ای و به‌نوعی از دست رفته‌ای. حالا که چنین وضعیتی داری، بهتر است بی‌دست و پا باشی و به قیود و زنجیرهای دنیوی وابسته نباشی.

هوش مصنوعی: بی‌دست و پا مانند گوی در میدان حق حرکت کن، زیرا این میدان از آن توست و با چوب چوگان خود می‌توانی بر آن تسلط یابی.

هوش مصنوعی: ای محبوب من که همیشه رو به قبله‌ای، من به تو می‌پرستم و سپاس می‌گویم، زیرا تو مانند پنج آیه از قرآن هستی.

هوش مصنوعی: ای عقل، چرا زندگی خود را به خطر می‌اندازی؟ چرا برای یک شیشه‌ی حیات، جان خود را از دست می‌دهی؟ بیا و شراب را بیاور، چراکه این بی‌احساسی است که از زندگی واقعی فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: به مانند مشک باش که بوی خوشی دارد، زیرا پاکی و لطافت آن باعث بیشترین منفعت می‌شود و همه چیز را به نیکی و سود می‌رساند.

هوش مصنوعی: بر سر من فرود آ که وقتی خوشحالم، در چشمانم آرام بگیر که نور بصیرتم هستی.

هوش مصنوعی: تویی چنان وسیع و بی‌پایان که در ذهن‌ها نمی‌گنجی و همچنین در جسم‌ها نیز جا نمی‌گذاری، بلکه از آنها فراتر و بیشتر هستی.

هوش مصنوعی: ای دف، تو که زخم‌هایت را تحمّل می‌کنی و همیشه صبور هستی، و ای نای، تو که رازها را فاش می‌کنی و دارای کرامت و بزرگواری، تو چه مظلوم و دل‌سوزی هستی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و حرف نزن، زیرا مهمان تو به قدری بزرگ است که در این خانه‌های کوچک جا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که همچون غنچه سکوت کنی و مانند گل با لبخند شاد باشی، هیچ‌کس نخواهد فهمید که در کدام خوشبختی زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه خوشحال و افتخار تبریز، شمس دین، به تبلیغ اسرار بپرداز، چرا که تو شخصی اهل دیپلماسی و مذاکرات هستی.