هوش مصنوعی: وقتی امید به زندگی را بر روی تارهای دل می‌زنی، باعث می‌شوی که کسالت و بی‌حوصلگی روح را از کار بازدارد و به تلاش و حرکت وادار کند.

هوش مصنوعی: ای عشق، وقتی که با محبت و زیبایی‌ات وارد می‌شوی، جانم را در آغوش می‌گیری تا یارم را به سوی خود بکشی.

هوش مصنوعی: تو جانم را از خطرات و دزدان محافظت می‌کنی، اما در عوض، قلب و احساسات من را به راحتی از من می‌گیری.

هوش مصنوعی: اگر دل‌های عاشقان را به شوق بیاوری، روح و زندگی را به آنها می‌بخشی. اما افرادی که به دنبال ثروت و زر و زرق و برق هستند، با تظاهر زیاد و خودپسندی، تنها به زحمت می‌افتند.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی‌ات، کسی را که از عشق دور شده را به باغی پر از گل نشان می‌دهی، اما در عوض، معشوقی که در میان خارها در بسته است را به درد و رنج می‌کشی.

هوش مصنوعی: موسی، خاک را بر دریا می‌افشاند و فرعون، بو را در عیب و ننگ می‌اندازد.

هوش مصنوعی: موسی برای یاری خود، عصا را به شکل مار می‌گیرد و تو هم می‌توانی عصا را طوری بکشانی که مانند مار حرکت کند.

هوش مصنوعی: وقتی که مار را بگیرند، عصایشان را به دست می‌آورند. این نعل که شکل باز دارد، به راحتی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به درد و مشکل دچار شود، می‌توانی او را به راهی نیک هدایت کنی، و کسی که در آرامش و خوشی به سر می‌برد، ممکن است به دچار شدن در سختی‌ها کشیده شود.

هوش مصنوعی: ای دل، چه لذتی دارد زمانی که در حال سرخوشی و نوشیدن شراب هستی و در عین حال همه چیز را کنار گذاشته‌ای و جزو توجهت به خودت برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: ما را به دیگران نسپار، چون فقط تو می‌توانی ما را به سوی خود جلب کنی. تنها تو هستی که می‌توانی ما را از گرفتاری‌هایمان رهایی بخشی، چرا که شهوات ما را به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دوست زنده است، تو هم مثل کوهی می‌ایستادی و جلوی او را می‌گیری، ولی وقتی که او در غم و اندوه است، تو هم او را به زیر می‌کشی و در سختی‌ها به او کمک نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و این سرخوشی را در خود نگه‌دار، چرا که وقتی خاموشی، رازها را فاش می‌کنی.