هوش مصنوعی: از روی بی‌توجهی نریزی شراب، زیرا تو شاه نوشندگان هستی؛ تو از جنس انسان‌ها نیستی، بلکه از مخلوقاتی آسمانی هستی.

هوش مصنوعی: شراب خاکی به اندازه‌ای نیست که با جرعه‌ای از تو مقایسه شود. باده‌ای که تو به همراه داری، به کلی فراتر از آن است، و ارزش و کیفیتش غیرقابل قیاس است.

هوش مصنوعی: این بیت به دنبال بی‌ثباتی و ناپایدار بودن دنیا دارد. در زندگی روزمره، نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های دنیایی نمی‌توانند پایدار باشند، زیرا خود دنیا نیز وفادار و ماندگار نیست. اما می و ساغر با روح الهی و جاودانی می‌توانند به تجربه‌ای عمیق و ماندگار در انسان تبدیل شوند، چرا که ذات خداوند همیشه پایدار و ابدی است.

هوش مصنوعی: دل و جان من و حتی صد بار جانم به خاطر زیبایی‌ات فدای تو می‌شود. اما با وجود خوشگلی‌ات، تو برای انسان‌های معمولی چه ارزشی داری؟

هوش مصنوعی: آتشی را که در درونت داری شعله‌ور کن تا بتوانی جهان پر از بی‌قراری را تغییر دهی و از این آتش، دل‌های مملو از غم و تنگنای روح را روشن کن.

هوش مصنوعی: جانی که پر و بالش شکسته است، دوباره با حکمت و دانش خود پرواز می‌کند و به زندگی تازه‌ای دست می‌یابد. انسانی که روح و جانش آسیب دیده، می‌تواند به واسطه آگاهی و درک صحیح، به سمت تعالی و رشد حرکت کند.

هوش مصنوعی: سخنان من وقتی که به هوشیاری باشد، ارزش خاصی ندارد. ای عزیز، می‌خواهم دو نعمت به من ببخشی، به این شرط که از من سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: هر چه مست می‌گوید، همه‌اش نتیجهٔ نوشیدن باده است. هیچ چیزی جز نوشیدنی نمی‌تواند به زندگی جان بخشد.

هوش مصنوعی: کمکی کن که در حال مستی، آن جام را به دستانم بدهی تا از حال غم و ناراحتی رها شوم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به توبه افتخار می‌کنی، بدان که در اینجا جایی برای توبه نیست، زیرا قضا و قدر به ناگاه و به طور غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو باعث و بانی هر خرابکاری هستی و مشکلات بسیاری را به خانه‌ها و زندگی‌ها می‌آوری. همان‌طور که شتر بار سنگینی را از کوه قاف به دوش می‌کشد، تو هم مسئولیت‌های سنگینی را بر دوش دیگران می‌گذاری.

هوش مصنوعی: عجب است که من به تو بگویم چیزی که در گفتن نمی‌گنجد، تو بگو که چه کسی از تو زیباتر و دلنشین‌تر است که تو را می‌شناسد.