غزل شمارهٔ ۲۷۹
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۷۹ به خوانش پری ساتکنی عندلیب
حاشیه ها
کاش یکی معنیش می کرد
این سروده به علت اینکه اسم زیبای مولانا درش بود توجه من رو بسیار جلب کرد و با اینکه زبان عربی نمیدانم خواستم بفهمم که چه میگویند و با کمک یکی از دوستان ترجمه کردیم
گفتم در اینجا قرار دهم تا همه استفاده کنند و اگر نظری و فهمی هم از ابیات دارید بفرمایید
مولانا مولانا اغنانا اغنانا
(سرورم ما را بی نیاز کن)
امسینا عطشانا اصبحنا ریانا
(شب تشنه بودیم و صبح سیراب شدیم)
لا تاسی لا تنسی لا تخشی طغیانا
(شما از سرکشی و طغیان مایوس نمیشوی)
اوطانا اوطانا من اجلک اوطانا
(و فراموش نمیکنی و ترسی هم نداری)
شرفنا آنسنا ان کنت سکرانا
(به خاطر تو درنگ کردیم گرچه مست بودیم)
یا بارق یا طارق عانقنا عریانا
(ای درهم کوبنده ما عریان همدیگر را در آغوش گرفتیم)
من کان ارضیا ما جاء مرضیا
(ولی آنکه شخص زمینی بود ار ما راضی نبود)
فلیعبد فلیعبد فرقانا فرقانا
(بنابراین او باید عبادت کند تا قدرت تشخیص بیابد)
من کان علویا قد جاء حلویا
(آنکه مراد است براستی شیرین است)
نرویهم معنانا الوانا الوانا
(بنابراین ما آنها را به طریقی سیراب خواهیم کرد)
و الباقی و الباقی بینه یا ساقی
(در پایان میان ِ او ای ساقی)
یا محسن یا محسن احسانا احسانا
( وای نیکوکار فقط خوبی و نیکی می ماند)
ضمن تشکر از محمد قنبر اشکالاتی در ترجمه اشکالاتی هست که مهمترین آن با توجه به سواد ناقصم در عربی بنظرم می رسد بیّنه یا یاساقی (ای ساقی او ـ حضرت الباقی - را بر ما روشن کن) است که با بینه «میان او» و «پایان» اشتباهی گرفته شده.
عانقنا هم فعل امر است: درآغوش بپیچ
در بیت آخر هم از حضرت باری (محسن) طلب احسان میکند.