هوش مصنوعی: وقتی درهای امید را به روی خود ببندی، صدای درد و ناله‌ای را از دل بشنوی. برای خدا، فریادی از عمق وجودت برآورده شود.

هوش مصنوعی: به عمق روح خود فرو رفتم و دیدم که مانند آبی بی‌رنگ است. ناگهان متوجه شدم که در این آب، ماهی‌ای ظاهر شد.

هوش مصنوعی: آب به جوش آمد و وجود به حرکت درآمد تا اینکه این عالم مانند چاهی بگشوده و وسعت پیدا کند و به دریا تبدیل شود.

هوش مصنوعی: دیدم که دریا بالا آمد و من با قطره‌ام به او پیوستیم و تبدیل به قطره‌هایی شدیم که در کنار هم حرکت می‌کردیم.

هوش مصنوعی: وقتی به جلوتر از خودم رفتم، دریا را دیدم و دریافتم که او به قطره‌ای تبدیل شده است، در حالی که من هم همان قطره‌ای هستم که گاهی دریا می‌شوم.

هوش مصنوعی: به جلو بیا و دریا را تماشا کن، ما امیدواریم که تو نیز مانند ما در دام قدرت پادشاه گرفتار شوی.

هوش مصنوعی: آبی زیر آن وجود دارد که وقتی او چشمانش را می‌بندد، همچون جادو بر دل می‌نشیند و دل را می‌رباید.

هوش مصنوعی: با لبخند تو، سلطنت بدخشان را نمی‌خواهم، زیرا چاه و زنجیر موهایت، به راستی برتر از هر مقام و قدرتی است.

هوش مصنوعی: تنها دل‌های آگاه و بیدار هستند که می‌توانند از جاذبه و زیبایی نگاه‌های شمس تبریزی در سحرگاه بهره‌مند شوند.