هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و خوبی‌های معشوق اشاره می‌کند. او از معشوق می‌پرسد که با وجود زحمات و تلاش‌هایی که برای او کشیده است، چه احساسی دارد و چه چیزی او را شاد و مطمئن می‌کند. معشوق به نظر می‌رسد که وفادار و باصفاست و شاعر از او می‌خواهد تا حس خود را نسبت به این وفا و صفا بیان کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که مایه فخر خردمندان هستی، بدون وجود تو، جهان همچون زندانی است. تو برای عاشقانی که بی دل و بی‌نوا هستند، درمان و دارویی هستی. چطور می‌توانی چنین نباشی؟

هوش مصنوعی: ماه در گوش من چیزی می‌گوید و به سجده‌های فراوانی مشغول است. او می‌پرسد که زیبایی‌ات را چگونه می‌توانم به خوبی ملاقات کنم.

هوش مصنوعی: از آن روز که تو از حال من پرسیدی و گفتی چطوریم، من به شدت بیچاره و آواره شدم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر تو زندگی می‌کنیم و چشم‌انتظار تو هستیم. تویی آب حیات ما و از این آب و هوا چه سرنوشتی خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: دوری از تو تلخ و ناگوار است، ای کسی که امید داریم هیچ کس از تو جدا نماند.

هوش مصنوعی: هر ذره‌ای که در این دنیا وجود دارد، به معنای زنده ماندن توست. ای بزرگ‌ترین و نیرومندترین، تو چگونه می‌توانی در این زندگی ماندگار باشی؟

هوش مصنوعی: ای آینه‌ای که در دستان چند نفر زنگی مانده‌ای، و ای یوسف که در میان مردم عادی افتاده‌ای، حالت چه طور است؟

هوش مصنوعی: ای محبوب من، حال تو در این زندان چگونه است؟ و ای بلبل، در این باغ خاموش چگونه‌ای؟

هوش مصنوعی: ای آدمی که به بهشت و زیبایی‌های آن عادت کرده‌ای، حالا در این دوری و مشکلات چه حال و روزی داری؟

هوش مصنوعی: ای کسی که در هیچ کجای این دنیا نمی‌گنجی، با این حال در زیر آن لباس پُر از چربی و سنگین چه حال و روزی داری؟

هوش مصنوعی: تو مانند چراغی و مانند شیشه‌ای در برابر چشم‌های چند نابینا قرار داری، در این دنیا که پر از سر و صدا و درد است.

هوش مصنوعی: باد، سلام و پیام ما را به دل برسان. با این وجود که دل بی‌برگ و بی‌حال است، حال داوودنوا چگونه است؟

هوش مصنوعی: من دیگر از ادامه حرف زدن منصرف شدم، اما تو تمام ماجرا را بگو. ای تشنه‌ی عطش‌ات، با جام پر از نعمت‌های خدا چطور هستی؟