هوش مصنوعی: به تماشا نیامدی در دایره بیداری، اگر سینه‌ات را پنهان نکنی، ممکن است آسیب ببینی.

هوش مصنوعی: دل خود را قوی کن و در دایره‌ای که هستی، جایگاهت را محکم‌تر کن. تو شاهی هستی، این را به یاد داشته باش و بر تخت قدرت بنشین.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به آنجا بروی و هر لحظه مست و شاداب شوی، گاهی از لب زیبایش و گاهی از می خوشمزه‌ای که نوش جان می‌کنی.

هوش مصنوعی: دهان خود را باز کن و از جمع‌آوری خاشاک خودداری کن؛ زیرا خاشاک در می نیست و چه جایگاهی دارد در جام هشیاری؟

هوش مصنوعی: ای سرور من، چرا به دنبال دلداری از آن معشوق هستی؟ آیا زیبایی و چهره دلنواز او برای التیام دل کافی نیست؟

هوش مصنوعی: من در داستان تنهایی‌ام، نامه‌ای از او را خواندم و از دنیای اطرافم صد نامه پر از دلزدگی نوشتم.

هوش مصنوعی: تو مانند وجود من، تصویری از خود بر چهره‌ام نقش زده‌ای. آیا با ما از غم دل سخن می‌گویی یا قصه جان را روایت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من با معشوقم به جستجوی عشق و زیبایی پرداختم، زیرا عشق مانند آتش، پرده‌های تردید و زرق و برق را سوزاند و مرا از دنیا جدا کرد.

هوش مصنوعی: در رنگ صورت من، عشق او را مانند تصویری از زیبایی‌اش مشاهده کردم و به خاطر این عشق، به راحتی به اشتباهاتم اعتراف کردم.

هوش مصنوعی: شمس الحق تبریزی به سراغ ما می‌آید اما کسی او را نمی‌بیند، چون او مانند روحی است که وقتی به وجود می‌آید، رنگ و بویی ندارد و به آرامی می‌آید و می‌رود.