هوش مصنوعی: نگران مرگ نباش، زیرا تو زندگی را ادامه می‌دهی. در گوری که به آن فکر می‌کنی، گنجی همچون نور خدا داری.

هوش مصنوعی: خوش باش، زیرا از آن زیبایی که در دنیا وجود دارد، همه چیز مانند طلاست. آن دوست زیبا را نشان بده که کجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: در عشق، من به آرامش و لذت نشسته‌ام، اما تو با چهره‌ی عبوس و ناراحتت، چرا اینگونه با من برخورد می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در جهانی که رنگ و جلوه‌ای ندارد، حالتی شاداب و سرمست وجود دارد. ای شیخ! وقتی تو به دلتنگی و غم دچار هستی، چه نیازی به هواداری و حمایت از دیگران احساس می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این غم را تا چه زمانی باید تحمل کنی؟ تا کی باید در اندوه بمانی؟ در نهایت، اگر بخشش ما را داری، در تلاش باش که کمی هم رنگ و شاداب شوی.

هوش مصنوعی: به خاطر نور وجود تو، عزیزم، این‌گونه آگاه و روشن شده‌ام. خوب است که تو مانند جام‌هایی که پر از شراب‌اند، از وجودت برای ما بهره می‌گذاری.

هوش مصنوعی: شمس الحق تبریزی مانند شکر خالص و زلال است که با هیچ چیز تیره و ناخالصی در هم نمی‌آمیزد. او همچون دریای آرام و پاک است.